Kiedy słońce nie wschodzi

"Kiedy słońce nie wschodzi" to druga książka Aly Martinez, którą w tym roku miałam okazję przeczytać. Po zapoznaniu się z więcej niż jedną jej publikacją mogę śmiało stwierdzić, że autorka lubi kończyć swoje książki z przytupem, zostawiając czytelnika z niemałym mętlikiem w głowie, przez co oczekiwanie na kolejne tłumaczenia staje się niesamowicie emocjonujące.

W pierwszym tomie serii "The Darkest Sunrise" poznajemy historię doktor Charlotte Mills, która przeżyła niewyobrażalną tragedię. Pewnego dnia, gdy przebywając w parku, rzuciła się na pomoc innemu dziecku, jej własne zostało porwane. Od momentu zniknięcia Lucasa minęło już dziesięć lat, ale od tamtej chwili Charlotte nie jest w stanie wyrwać się z objęć ciemności. Mimo upływu czasu kobieta w dalszym ciągu przeżywa tamten dzień i aby bardziej nie pogrążać się w swojej żałobie, unika leczenia dzieci, a także spotykania się z kimkolwiek, kto ma potomstwo.

Jednak pewnego dnia na jej drodze staje Porter Reese. Mężczyzna z równie wielkim bagażem złych doświadczeń, który po śmierci żony samotnie wychowuje dwoje dzieci, jednocześnie prowadząc rodzinny biznes. Porter podobnie jak Charlotte żyje w mroku, jednak w przeciwieństwie do niej, ma nadzieję na lepsze jutro. Jego syn ma problemy z układem oddechowym, dlatego mężczyzna zrobi wszystko, żeby najlepszy pulmonolog w okolicy zajął się jego przypadkiem. Czy mimo traumy Charlotte zgodzi się pomóc jego synowi? Czy między Porterem a Charlotte dojdzie do czego...

Charlotte jest wybitnym pulmonologiem, która całe swoje życie podporządkowała pracy. Od momentu straty dziecka tylko sprawy zawodowe trzymają ją na powierzchni. Pomimo upływu lat nie jest w stanie pogodzić się z wydarzeniami, które zmieniły ją już bezpowrotnie. Niezrozumiana przez otoczenie już dawno odsunęła od siebie większość osób i tylko garstki bliskich nie zraża jej osobowość. Brak uśmiechu. Uderzająca w nią znienacka rozpacz. Ta kobieta cierpi każdego dnia od dekady i nie wydaje się, by cokolwiek mogło to zmienić.

Porter jest właścicielem dwóch restauracji, choć nie ma bladego pojęcia o gotowaniu. Samotnie wychowuje dwójkę dzieci, a jego syn mierzy się z poważnymi dolegliwościami zdrowotnymi. Ten mężczyzna odrzucił wszelkie sprawy prywatne na rzecz pracy i obowiązków związanych z wychowaniem potomków. Jednak gdy go poznajemy widzimy człowieka skorego do żartów, z uśmiechem na twarzy i niekończącymi się pokładami cierpliwości, walczącym z całych sił z przeciwnościami losu. Lecz, czy to jego prawdziwe oblicza, a może opanowana do perfekcji fasada dla reszty świata?

„Kiedy słońce nie wschodzi” to świetny pokaz mistrzowskich zdolności Aly Martinez co do grania czytelnikom na emocjach. W tej pozycji postawiła na dwie, okrutnie pokiereszowane przez życie postaci, które zgoła odmiennie radzą sobie ze swoim bólem. Mimo że problemy, z którymi się mierzą są różne i trudno je w jakikolwiek sposób porównywać, to dla każdego z nich kładą się one cieniem na ka...

Kiedy słońce nie wschodzi...
Pozostaje ciemność. Mrok.
Kiedy niby wstaje każdy kolejny dzień, ale tego słońca nie ma w nas. I jest tylko ciemność. To jest najgorsze.

Prolog wywołał u mnie ciarki.
Wiem, że nie jestem w stanie wyobrazić sobie w 100% jaki to ból, jak straszny cios. Że to co sama poczułam przy czytanych słowach, mnoży się jeszcze razy jakiś milion...

Cała książka niepozorna, niespełna trzystu stronicowa, ma w sobie taki ogrom emocji!
Tyle w niej ciężaru, smutku, uderzającej rozpaczy.
A jednocześnie tyle uśmiechu, niespodziewanego. Humoru, nadziei. To wszystko jest idealnie wyważone!
I to przygniatanie jest jakby odrobinę mniejsze, dzięki temu, że autorka daje naszym bohaterom nieoczekiwanie pozytywne emocje. Daje im... siebie.
Wzajemnie niwelowali swój ból. Były momenty, kiedy on jakby zanikał. A obydwoje mieli go w sobie naprawdę ogrom!
Ten ogrom Wam przywali...

Nie chcę Wam pisać o czym jest książka, bo myślę, że nie wiedząc, najlepiej się ją przeżywa.
Mogę powiedzieć tylko, że warto!
Że może Was przeczołgać emocjonalnie, ale że będziecie się też uśmiechać, a nawet śmiać. Polubicie tych bohaterów, choć ja sama na Charlotte byłam na początku zła. Za to Porter? Porter Was zauroczy!

Był też taki moment, już trochę dalej, że wymsknęło mi się głośne "kurwa". Takie niedowierzające w przeczucie, które miałam.
I potem jeszcze kilka razy, to samo głośne przekleństwo.

Ostrzegam ...