Walcząc z cieniami

Znów się zakochałam. I to w młodszym bracie bohatera którego już wcześniej pokochałam! Ależ ze mnie kochliwa osoba…

Po ‘Walcząc z cieniami’ sięgnęłam z nadzieją na coś bardzo dobrego. Z wiarą, że znów dostanę książkę która usatysfakcjonuje mnie na wiele sposobów, tak jak jej starsza siostra. A może powinnam powiedzieć brat? :D

Pamiętacie ‘Walcząc z ciszą? To było coś innego. To było coś… tak emocjonalnego, innego i poruszającego, że nie chciało wyjść z głowy przez długi czas. ‘Walcząc z cieniami’ jest takie samo. Tylko lepsze. Mocniejsze i jeszcze bardziej emocjonalne. Takie samo, ale jednak… Inne.
Historia Flinta zaczyna się dokładnie w tym samym momencie w którym skończyło się jego dotychczasowe życie. Teraz, z bezwładnymi nogami, pogodzony z porażką, nie pogodzony z ‘utratą’ kobiety którą kochał walczy o siebie. A przynajmniej próbuje.
Raz tylko próbuje przetrwać, raz faktycznie walczy… Sama wojna z niepełnosprawnością przychodzi po doświadczeniach związanych z… Ash.
I jak Filnt ma całą moją miłość i serce tak Ash musiała sobie na to zapracować.

Panna Mabie mnie sporą część książki irytowała. Małolata, fiu bździu w głowie, taka wiecie – nic niewarta. Do czasu, aż pokazała ile jest warta, zyskała wtedy w moich oczach bardzo dużo i powoli, powolutku zagarniała coraz to kolejne dawki sympatii.
Także ewoluowałam z ‘ona na niego nie zasługuje’ do ‘och ale oni są świetną parą’ :D

Sam romans jest inny. Nie spotkałam jeszcze ksi...

Kiedy Flint ląduje na wózku wydaje mu się że jego życie się skończyło, ochronił kobietę którą kocha ale ucierpiał sam, Eliza jest żoną jego brata i spodziewają się dziecka, ale nawet to nie przeszkadza Flintowi kochać ją do szaleństwa i marzyć że kiedyś będzie z nim. Kiedy przypadkiem matka Flinta przypomina sobie o najmłodszym synu Quarrym, poznaje Ash i jego życie się zmienia, uświadamia sobie że uczucie którym darzy Elize to tylko zauroczenie a najbardziej na świecie kocha buntowniczkę Ash Mabie. Ich związek rozwija się dość szybko ale pewnego dnia okazuje się że dziewczyna ma tylko szesnaście lat, Flint się wścieka bo marzył o ślubie i wspólnej przyszłości a okazuje się że jego dziewczyna jeszcze długo nie będzie pełnoletnia. Chłopak wścieka się tak bardzo że jego miłość odchodzi, żałuje tej decyzji już po kilku minutach, niestety ona nie wraca ani po roku ani po dwóch a on cierpi, czy jeszcze kiedyś będzie szczęśliwy?
Na samym początku nie wiedziałam dokładnie o co tutaj chodzi, historia o tym jak chłopak zakochał się w swojej bratowej i bardzo z tego powodu cierpi ale nikomu o tym nie mówi, dopiero jak pojawiła się Ash zaczęło się coś dziać. Pięknie opisana jest tu prawdziwa miłość, dziewczyna zakochała się w mężczyźnie na wózku nie znając go wcześniej i zdając sobie sprawę że on nigdy może z tego wózka nie wstać, do tego był bez pieniędzy i bez pracy, finansowo wspierał go brat. Mimo tych wszystkich przeciwności losu, temu że nie mieli nic oprócz siebie, pokochali ...

Poprzedni tom jakoś bardziej mi się podobał. W tym od samego początku było wiadomo, jak się skończy. Jestem ciekawa kolejnego. Może być dobry.