Opinia na temat książki Węże na ziemi, węże na niebie

Jaki jest Twój znak zodiaku? 😉

Jestem Wodnikiem i bardzo lubię swój znak, woda to mój żywioł. Ale, ale, jakiś czas temu doszły mnie słuchy, że podobno pojawił się trzynasty znak zodiaku: wężownik… i co Ty na to? Szczerze?! To nie bardzo mi się to podoba, zostaje przy swoim 🙂

Właśnie wężownik staje się jednym z wątków najnowszych przygód Komisarza Bondysa… ale nie tylko, znajdziesz tu również szczyptę magii, astrologii, numerologii i pewną fundację prowadzoną przez enigmatyczną kobietę, o „imieniu” Serpenta.
Wszystko zaczyna się od… trupa, który nie dość, że ma wypalone symbole na dłoniach, to jeszcze węża wepchniętego do ust… a to dopiero początek. Oprócz wątku kryminalnego czytelnik może zajrzeć w głąb serca komisarza, który otwiera się bardzo zachowawczo przed każdym, kto poświęci mu chwilę uwagi. Tu przeszłość miesza się z teraźniejszością, a wszystko owiane jest tajemnicą i niepokojem.

Wracamy do świata pełnego szarości, surowości, brudu, „smutku”i monochromii lat 90-tych. Autorka świetnia oddaje klimat tamtych czasów. To nie tylko bardzo dobry kryminał, ale również historia, która mocno angażuje i pokazuje jak straszna jest manipulacja.

Och jak ja się cieszyłam na nasze ponowne spotkanie. Kolejny raz Bondys mnie nie zawiódł i powiem więcej, tym razem poczułam jeszcze większą więź z tą serią. Może wyda Ci się to dziwne, ale stało się tak chociażby za sprawą wspomnianej na samym końcu powieści powodzi z 1997 roku… Z momentu w historii, którego i ja osobiście doświadczyłam, a teraz, raptem miesiąc temu, to wszystko mogło się powtórzyć. Na szczęście Wrocław tym razem wygrał z przeciwnikiem, ale nie wszyscy wygrali…

Panie Komisarzu, mam nadzieję, że jeszcze się spotkamy…

Podsumowaniem tego tomu niech stanie się cytat: „Każdy może zranić, ale tylko bardzo bliska osoba może złamać serce.”