Wiatr

Dla grupy imprezowiczów Sylwester na Kasprowym Wierchu okazał się zupełnie nietrafionym pomysłem. Wypadek jednej z uczestniczek zabawy i zbliżanie się uzbrojonych po zęby oficerów służb specjalnych prowadzi do podjęcia decyzji o szybkim opuszczeniu górnej stacji kolejki. Problemem staje się fatalna pogoda.
Szybko okazuje się, że trzeba walczyć o życie i o przetrwanie. Zagrożeniem jest nie tylko lodowaty wicher, ale i grupa pościgowa, udająca ekipę serwisową.
Za największy atut uważam tło powieści, którym jest wciskający się w każdą szczelinę szalejący wściekle wiatr, mróz, wielkie zaspy śniegu i smolista czerń nocy.
Książka Marcina Ciszewskiego jakoś szczególnie mnie nie porwała. Mimo ciekawej fabuły zabrakło mi w niej porządnego dreszczu emocji. Do tej historii mam mieszane uczucia. Były momenty, które mnie nużyły, ale były i takie, które rozpalały moją ciekawość.

Kto mnie zna, ten wie, że nie potrafię przejść obojętnie obok żadnego thrillera czy kryminału. Nie miałam jeszcze przyjemności spotkania z Marcinem Ciszewskim i na wieść o wznowieniu jego bestsellerowego cyklu z nadkomisarzem Jakubem Tyszkiewiczem, postanowiłam zaryzykować i sięgnęłam po "Wiatr".

Kuba Tyszkiewicz wraz z żoną Heleną spędzają sylwestra w górskim schronisku. Dochodzi tam do wypadku, który wygląda na próbę zabójstwa. Wzmagający się halny sprawia, że wszyscy zostają uwięzieni wraz z mordercą na szczycie Kasprowego Wierchu.

Od początku nie trafił do mnie styl pisania autora, nie potrafiłam się wciągnąć w fabułę, za to uwiodło mnie miejsce akcji, czyli Tatry i Zakopane, które wprost uwielbiam. Jara mnie też gwara. Sama zagadka okazała się nie intrygować, lecz irytować, a krążenie wokół niej i niewiedza, o co tak naprawdę chodzi, były mocno wkurzające. Odstręczały mnie też wszystkie wtręty polityczne i "tajne przez poufne" akcje służb specjalnych. Podobały mi się wyłącznie fragmenty dotyczące Jakuba.
Summa summarum połowa treści, jak dla mnie do kosza, reszta ok.

Marcin Ciszewski w swojej powieści sensacyjnej „Wiatr” przenosi nas na sam szczyt Kasprowego Wierchu, gdzie grupa ludzi przygotowuje się do powitania Nowego Roku. Wśród nich znajdują się dobrze nam znani, z poprzednich części, bohaterowie: Jakub Tyszkiewicz, jego żona Helena oraz przyjaciel Staszek. Niestety atmosfera świętowania szybko zmienia się w dramat, gdy jedna z uczestniczek imprezy ulega poważnemu wypadkowi. To, co z pozoru, na początku, wydaje się być nieszczęśliwym zbiegiem okoliczności, dla Jakuba i Staszak staje się podejrzeniem o próbę zabójstwa.

Ciszewski z wprawą kreśli postacie, które są wiarygodne i pełnokrwiste, a ich działania - konsekwentne i przemyślane. Dodanie gwary podhalańskiej dodaje powieści autentyczności i pozwala się nam głębiej zanurzyć w klimat górskiego schroniska. Jednak, początkowe wykorzystanie gwary może być dla niektórych czytelników barierą, która będzie wymagać przystosowania się do rytmu narracji.

W „Wietrze” akcja toczy się wartko, z licznymi zwrotami akcji, które nie pozwalają na chwilę zatrzymania czy wytchnienia. Autor odchodzi od wielowątkowych spisków znanych nam z poprzednich części, skupiając się na bardziej bezpośrednim i dynamicznym rozwoju wydarzeń. Jest to powiew świeżości, który pozwala na nowo spojrzeć, na dobrze już nam znane postacie. Autor utrzymuje wysoki poziom narracji, jednocześnie wprowadzając nowe elementy, które wzbogacają opowieść i serię. Umiejscowienie...

W związku z premierą piątego tomu serii z Jakubem Tyszkiewiczem "Deszcz", postanowiłem nadrobić zaległości i przeczytać "Wiatr". Wyczytałem, że wedle chronologii jest to pierwsza powieść w cyklu i od niej powinno się zaczynać czytanie. Poprzednie tomy czytałem prawie dwa lata temu, więc zupełnie mi to nie przeszkadzało, gdyż ledwo pamiętałem wydarzenia z tamtych części.
Co do książki, to dobra sensacja, ale nic poza tym. Dwie poprzednie części wywarły na mnie lepsze wrażenie. Czyta się wartko i nie nuży. Lektura na 2-3 dni. Do przeczytania i zapomnienia.

„Wiatr”to pierwsza książka spod ręki Marcina Ciszewskiego jaką miałam okazję przeczytać.

🏔️Sylwester w schronisku na szczycie Kasprowego Wierchu miał być wspaniałym przeżyciem i powitaniem Nowego Roku przez grupkę osób, w tym nadkomisarza Tyszkiewicza, jego żonę i przyjaciela. Niestety jedna z uczestniczek ulega wypadkowi, do którego wg policjantów mógł się przyczynić umyślnie ktoś postronny.
Ranna jest na tyle w poważnym stanie, że konieczne jest zejście na dół, aby udzielona została fachowa pomoc w szpitalu. Ze względu na złe warunki pogodowe zjechanie kolejką jest niemożliwe i jedyną opcją jest zejście z umieszczoną na saniach poszkodowaną.

🏔️W tym samym czasie okazuje się, że pomimo panującej wichury komuś bardzo zależy, aby dostać się na szczyt i bynajmniej nie jest to ekipa serwisowa. Jak się okazuje jest to grupa służb specjalnych, która ma za zadanie dopaść jednego z gości, który do niedawna był ich kompanem.. Mają zadanie odebrać mu to co ukradł, a jego samego pozbyć się na dobre..

🏔️Książka jest wielowątkowa i tekst dość płynnie przechodzi do różnych bohaterów i miejsc akcji przez co początkowo się gubiłam w miarę dalszego czytania było to już naturalne. Odrobinę drażniły mnie dialogi, momentami były zbyt infantyle, kolesiowskie, trochę wymuszone.

🏔️Nigdy nie byłam w wysokich górach zimą, dlatego też czytanie o zmaganiach jakie doświadczali bohaterowie było dość ciekawe i odebrałam je na duży plus⛏️⛰️

📚Książka je...