Praca stanowi pionierskie w polskim literaturoznawstwie slawistycznym opracowanie artystycznego motywu obecnego w pokrewnym nam słowiańskim piśmiennictwie, nie będąc zarazem przedsięwzięciem czysto filologicznym. Autor podejmuje trudne zadanie wyróżnienia sensów kluczowych dla duchowej formacji homo mediterraneus, a teksty chorwackie (zwłaszcza pisarzy pochodzących z Dalmacji) ilustrują szczególnie dobitnie cechy jej zbiorowej świadomości, wywoływane przez figurę literacką wiatru i opisywane także w perspektywie etnosemantyki kulturowej.