Wiedźmag

Kolejna cudowna powieść graficzna autorstwa Molly Knox Ostertag. Czytałam jakiś czas temu „Dziewczynę z głębi oceanu” i bardzo ją pokochałam, więc nie mogłam przejść obojętnie obok „Wiedźmaga”.

„Wiedźmag” to opowieść o chłopcu, który żyjąc w magicznym świecie, czuje się wykluczony, ponieważ tylko dziewczynkom można uprawiać magię, a Aster niestety się do nich nie zalicza. Wobec tego będzie wystawiony na ciężką próbę. Czy zdoła oprzeć się tajemniczej bestii, która obiecuje mu wielką moc?

Aster jest bardzo zagubionym chłopakiem, a cała historia jest prosta i przecudownie trafia w serducho. Pokazuje, że czasem warto posłuchać innych oraz swojego własnego serca. Chłopak chce podążać swoją własną drogą, lecz jest zmuszany do tego, aby był taki jak inni. Jest to motyw, który pojawia się często nie tylko w książkach, ale i w codziennym życiu, dlatego ta historia tak bardzo ujmuje za serce.

Jeżeli chodzi o grafikę, to ja jestem zachwycona. Piękne kolory, świetnie przemyślane postacie, dużo magii. Tekstu jest tu naprawdę niewiele, bo większość akcji dzieje się głównie właśnie na obrazkach. Z tego, co mi wiadomo, to „Wiedźmag” jest pierwszym tomem trylogii, więc z pewnością to jeszcze nie koniec mojej przygody z Asterem. Jeżeli szukacie czegoś lekkiego lub po prostu lubicie powieści graficzne i pięknie wydane książki to szczerze Wam polecam sięgnąć po „Wiedźmaga”.

Magia nie jest przeznaczona dla chłopców, a podważenie tej zasady miewa tragiczne skutki.

A jednak Aster od zawsze wiedział, że nie chce przebudzenia mocy zmiennokształtnego, nie chce uczyć się walki, nie chce wyrosnąć na „dobrego mężczyznę“. Mało tego — magia zdawała się do niego lgnąć i go słuchać. Tyle że wiedzę czerpał z podsłuchiwania krewnych, jego talent spychany był do kategorii „niewłaściwego“, a w zamian za zainteresowanie dostawał pogardę, obawę i złość. Brakowało mu wsparcia rodziny, nikt zdawał się go nie rozumieć, a jego rozpierało pragnienie wiedzy. Chciał prosić drzewa o owoce, nie uczyć się o walce z demonami.

Komiks Molly Knox Ostertag to opowieść o narzucanych normach płciowych, które okazują się nie sprawdzać wobec każdej jednostki. A dla niedopasowanych świat ma ciężką atmosferę, trudne słowa, niemożliwe do sprostania oczekiwania. To historia prosta i przewidywalna — docelowo raczej dla młodszej młodzieży w górę — ale przyjemna, angażująca i napełniająca serce ciepłem. Odkąd rok temu ją przeczytałam trwale we mnie mieszka i lubię do niej wracać. Ot tak, dla milszego życia. Bo przytula mnie do siebie.

przekł. Kaja Makowska