Willa, dziewczyna z Mrocznej Jamy

Równo dwa tygodnie temu swoją premierę miała druga część znakomitej powieści Roberta Beatty. Chyba nie ma nikogo takiego na świecie, kto by nie pokochał tej dziewczyny całym sercem. Jest prawdziwym utożsamieniem dobra i sprawiedliwości. Często zanim pomyśli o swoim bezpieczeństwie gna na umór by ratować kogoś innego. Umie porozumiewać się z otoczeniem, drzewami, roślinami i zwierzętami. Nie czyni tego za pomocą słów, lecz poprzez mowę cielesną. Ma niezwykły instynkt wzroku, węchu i słuchu. Dzięki naukom swojej babci, której nie ma niestety z nią, potrafi leczyć ziołami. Często wspomina swoją siostrę Alliw, która zmarła sześć lat temu będąc w dziecięcym jeszcze wieku. Tęskni za nimi dwiema, choć wie, że kiedyś się z nimi złączy. Obecnie na jej głowie spoczywa ogromny obowiązek obrony własnego ojca, którego to nieprawnie zabrali do więzienia. Oskarżyli go o morderstwo, choć tak naprawdę nikt nie miał ku temu żadnych dowodów. W międzyczasie Willa spotyka w lesie dziwne istoty przypominające węże, lecz o bardzo niekształtnej budowie. Wraz z nimi pojawia się ktoś jeszcze, lecz nie wiadomo kim jest i czego od niej chce. Wszystkie dalsze wydarzenia wskazują na to, że jeszcze wiele musi przejść, by zrozumieć strukturę świata i natury. Tym bardziej, że wciąż kroczy przy niej mały niedźwiadek.
Skąd się wziął? Kto niszczy las i jest odpowiedzialny za śmierć kilku mężczyzn? Kim jest osóbka prowadzająca się z bestiami? Czy w ogóle uda jej się uwolnić ojca i udowodnić jego niewinn...

Historia Willi przenosi nas do innego świata, ale równie dobrze mogłaby to być nasza rzeczywistość.

Buldożery niszczące wszystko na swojej drodze niepozostawiające ani jednego drzewa, zanieczyszczanie jezior i rzek, przyczynianie się do śmierci setek zwierząt, rozdzielone rodziny. Samotność.

Willa nie jest tylko błahą opowiastką dla dzieci, ale powieścią mroczną, melanholijną z głębszym dnem i pozostawiającą po sobie refleksję. To książka, która może być czytana zarówno przez młodzież, jak i dorosłych, a każdy wyniesie się z niej coś zupełnie innego.

Niesamowicie było powrócić do życia, teraz już, trzynastoletniej feriańskiej dziewczyny, i wraz z nią być świadkiem walki w obronie lasu i poszanowaniu wartości przekazywanych z pokolenia na pokolenie. To właśnie kreacja głównej bohaterki jest jedną z najmocniejszych atutów powieści, nad wyraz dojrzała jak na swój wiek i obdarzona olbrzymią empatią nie waha się pomóc, gdy inni – nawet wrogowie, są w potrzebie.

To powieść o szukaniu własnej drogi, o przebaczaniu i obronie tego, co jest dla nas ważne.

Robert Beatty w magiczny sposób spletł losy leśnego ludu i baśniowy klimat, kontrastując je z brutalnością oraz okrucieństwem ludzi. Zakończenie powaliło mnie na kolana i jeśli nie pojawi się kontynuacja złamie, to moje serducho…

Z bohaterką spotykamy się już drugi raz, jednak zaczyna ona dorastać i staje się bardziej odpowiedzialna za swoje czyny, jednak gdy czytałam jej historie, czułam, jak wewnętrznie zmienia się z małej dziewczynki, na dojrzalszą i doroślejszą wersję samej siebie! (mimo że w książce jest starsza jedynie o kilka lat)

Historia uzmysławia czytelnikowi, jak dużo natura robi dla ludzkości, a jak mało od niej otrzymuje w zamian.

Nie wiele potrzeba by zniszczyć całą harmonię, a bohaterom książki idzie to w błyskawicznym tempie.

Powieść jest przepełniona dobrocią ,miłością, przyjaźnią, zaufaniem, odpowiedzialnością i poświęceniem. Od góry do dołu, wzdłuż i wszerz, jak i niekiedy lekką grozą, smutkiem i rozpaczą.

Fabuła nawet dobrze się nie rozwinęła, a już na samym początku było wielkie Boom!

Tak jak w pierwszym tomie są wspaniałe przyrody, nie zapominając już o przedstawieniu postaci, bo to też jest bardzo ważne.

Każdy z bohaterów (tak jak w pierwszym tomie) ma unikalny charakter.

Akcja nie zwalnia, a tylko staje się coraz "mocniejsza", fajniejsza i nabiera coraz to szybszych obrotów.

Od samego początku akcja rozwijała się tak szybko, że zanim się obejrzałam, za mną była już cała książka, a powiem wam, że szkoda ...

"Cały świat był zepsuty, a ona nie umiała go naprawić. Ani miłością, ani przyjaźnią, ani pokojem czy zrozumieniem. A tylko te rzeczy miała do zaoferowania."
Pokochałam tę historię całym sercem i tak wiem, że jest ona skierowana do zdecydowanie młodszego czytelnika, ale cóż, to było silniejsze ode mnie.
Na początku byłam zaciekawiona i tyle, lecz z każdą kolejną stroną coraz bardziej wciągałam się w fabułę i niepostrzeżenie zarówna sama opowieść jak i jej bohaterowie, a w szczególności Willa, podbiły moje serce. Ta książka ma w sobie mnóstwo uroku, ciepła i mądrości, a ważne przesłanie które ze sobą niesie jest przedstawione w subtelny, pozbawiony nachalnego moralizatorstwa, sposób. Niezależnie czy będzie to chłopiec, dziewczynka czy dorosły, jestem przekonana, że główna bohaterka i jej przygody, porwą każdego, bez względu na wiek.
A czego możemy spodziewać się w tej części?
Willa będzie próbowała ocalić las przed zniszczeniem, znaleźć nowe schronienie dla swojego ludu, pomóc swojej przybranej rodzinie oraz wyjaśnić tajemnice Mrocznej Jamy, więc z całą pewnością będzie się działo.
Acha i jeszcze jedna, bardzo ważna rzecz, przygotujcie sobie chusteczki, ponieważ końcowka wycisnęła łzy z największego twardziela. Proszę, nie przegapcie tej historii.