Opinia na temat książki Wiosna zaginionych

Znakomita główna bohaterka. Staruszka, ale nie zdziecinniała, przerysowana, jak u innych polskich autorów, tylko będąca normalną kobietą. Polubiłam ją momentalnie. Akcja interesująca, niespieszna, wciągająca, rozwija się i gmatwa nie pozwalając się oderwać. Nieco tylko rozczarowało mnie zakończenie: jakby dopisane na chybcika. Główna tajemnica z przeszłości bohaterki, wokół której osnuta jest cała intryga, nie wyjaśniła się, co mnie wkurzyło. Wprawdzie autorka w posłowiu napisała, że wyjaśni się w następnych częściach, ale odebrałam to jako chwyt poniżej pasa. Anna Kańtoch jest (jak na razie) moją ulubioną polską autorką kryminałów i nie trzeba mnie zachęcać do przeczytania kolejnego. Nieładnie jest tak zostawiać czytelnika w zawieszeniu i kazać mu czekać rok na następną książkę i potem pewnie jeszcze rok na kolejną (bo ma być trylogia). Przez ten czas zapomni się o co chodziło w poprzednich częściach. Robi tak wielu autorów kryminałów, to jest jakaś plaga, ale po pani Kańtoch się tego nie spodziewałam. Lubię książki, które są całością, kiedy śledztwo wyjaśnia wszystkie wątki, podobnie seriale – może być ten sam bohater, ale za każdym razem osobna historia. Za ten zabieg obniżam ocenę. Nieładnie, Pani Anno!