World War Z. Światowa wojna zombie w relacjach uczestników

Dla osób, które nie kojarzą tytułu przytoczę podtytuł: Światowa Wojna Zombie w relacjach uczestników.

Prawdopodobieństwo tego, że przeczytam książkę o zombie było niewiarygodnie niskie. Podobne temu, że przeczytam coś o jednorożcach, walkach sumo i wampirach. Bliskie zeru. A jednak usłyszałam, że warto, a to dlatego, że lubię literaturę faktu. No, fakt, lubię, ale zombie i rzeczywistość? Do tego obrzydzają mnie te roztrzaskiwane czaszki, przegniłe ciała szwędaczy i cały ten krwisty sos. Ale raz się żyje, zawsze mogę przerwać słuchanie. I przesłuchałam.

Po pierwsze i chyba najważniejsze - nie ma sensu czytać tej książki jako pierwowzoru filmu o tym samym tytule, z Bradem Pittem ratującym swoją rodzinę i całą ludzką cywilizację. To zbieżność tytułów, nieprzypadkowa, ale myląca. W książce nie ma jednego wiodącego bohatera i klasycznej fabuły. Są za to fikcyjne reportaże-wywiady z ludźmi, którzy przeżyli WWZ. Ten element stanowi o wyjątkowości książki. Wypowiadający się uczestnicy wojny wywodzą się z przeróżnych krajów, reprezentują różne grupy społeczne, a w czasie WWZ ich losy prowadziły wieloma ścieżkami, de facto nie ma tu dwóch podobnych historii. Struktura książki przypomina pokaz slajdów, widzimy pojedyncze kadry i ujęcia, z których czytelnik sam ma sobie ułożyć obraz wojny i sam ocenić, czy była ona największą klęską gatunku ludzkiego, czy okazją do odrodzenia się ogólnoludzkiej współpracy. Autor stara się pokazać jak epidemia zombie mogłaby wyglądać we ...

Dla mnie rewelacja.
Nietypowa forma reportażu-poważna jak na tak niepoważny temat książki.Polecam.

Muszę przyznać, że bardzo się cieszę, że poniekąd zostałam „zmuszona” do przeczytania tej książki i wykorzystania jej podczas zajęć na studiach. To był naprawdę kawał dobrej rozrywki, ale jednocześnie dość spore wyzwanie, by postawić się na miejscu tych wszystkich, których wspomnienia dane mi było przeczytać i zadać sobie pytanie „a Ty co byś zrobiła”?
I wiecie, co jest w tym wszystkim najgorsze? Że kompletnie nie wiem. Kiedyś odpowiedzią byłoby pewnie „zabiłabym się”, ale teraz? Chyba zaczynam rozumieć wolę walki, jaką mają w sobie ludzie.
Swoją drogą, to niesamowite w jaki sposób można wykorzystać teoretycznie zwykłą książkę o zombie i do jakich przemyśleń potrafi nas ona skłonić. Co do samej pozycji – czyta się naprawdę jednym tchem, książka jest do połknięcia w kilka chwil. Człowiek chce wiedzieć więcej i więcej. Forma wspomnień uczestników tych wydarzeń sprawia, że mamy wrażenie, że taka rzecz naprawdę miała miejsce.
Osobiście bardzo polecam, to nie jest taki sam nudny chłam, jak film.

"World War Z. Światowa Wojna Zombie w relacjach uczestników" to naprawdę bardzo dobra pozycja, ze wszech miar godna uwagi i warta poświęcenia kilku godzin. Tutaj w niepamięć odchodzi utarty schemat apokalipsy zombie, a pojawia się coś nowego, świeżego, co na pewno zostanie w mojej głowie na długi czas i do czego z chęcią będę powracał myślami. Książkę Max'a Brooksa polecam wszystkim - fanom fantastyki, wielbicielom reportaży czy powieści przygodowych, a także (lub może przede wszystkim) fanatykom żywych trupów! Jeśli zastanawialiście się kiedykolwiek nad przeczytaniem tej pozycji, to czym prędzej biegnijcie do księgarń i bibliotek, aby zaopatrzyć się w egzemplarz "World War Z" i jeśli tego nie zrobicie, to niech was zombie pokąsa! Całość: http://ksiazkowo-wg-rafala.blogspot.com/

Całość - http://roue-swiat-ksiazek.blogspot.com/2014/11/recenzja-world-war-z.html

"Tak, to były kłamstwa, ale czasem kłamstwo nie jest złe. To znaczy, kłamstwo samo w sobie nie jest ani złe, ani dobre. Jest jak ogień: może ogrzać, ale może spalić - zależy od sposobu użycia"

Może zacznę od tego, że nigdy nie miałam doczynienia z powieścią, która poruszałaby temat zombie. I choć epidemii, wojn i katastrof dzięki książkom przeżyłam już naprawdę wiele, pierwszy raz trafiłam na autora, który ujął to w sposób tak realistyczny, tak logiczny, że wojna z zombie mogłaby potoczyć się właśnie w ten sposób, według napisanego przez Brooksa scenariusza.