Wróć do domu

Już dawno nie czytałam tak naciągniętej do granic możliwości powieści. Nawet nie chodzi o samą historię, a o aspekt psychologiczny. Prawie każda reakcja głównej pierwszoosobowej narratorki Sary była nienaturalna, nielogiczna, niezrozumiała. Bohaterka wie, że powinna zadać pytanie i otrzymałaby odpowiedź, ale to zakończyłoby powieść po kilkunastu stronach. Zamiast tego wybiera dywagacje i prywatne śledztwo, które wlecze się przez niemal 400 stron.

Sara jedzie w odwiedziny do teściowej. Ta przypadkiem wspomina o Laurze, byłej jej syna, męża Sary, Roberta. Dziewczyna zaginęła 10 lat wcześniej po spotkaniu z chłopakiem. Od tego momentu lawinowo zaczynają następować absurdalne zachowania i reakcje. Wizyta Sary u Doroty w sklepie wywołała we mnie sardoniczny uśmiech. Dorota, przyjaciółka Laury, nagle czuje potrzebę zwierzenia się przypadkowej osobie. Podobnie na Sarę reaguje matka zaginionej. Ba, zaufanie jest tak duże, że zaprasza kobietę do domu na rodzinny obiad. Tam nowo poznana osoba chce pożyczyć od Sary dużą ilość pieniędzy. Przypadkowo Sarze zwierza się również Rafał, wspólnik jej męża, choć ta wyraża wobec niego jawną niechęć. Robert jest niby jego przyjacielem, ale właściwie konkurentem. Robert jest zaangażowany w rodzinną firmę, ale przyjaciel zdradza Sarze, że od miesiąca nawet nie pokazuje się w firmie. Kilkadziesiąt stron później wychodzi, że jednak się angażował. Sara niby kocha męża, a jednocześnie najchętniej cofnęła by czas, by nigdy nie poznać Rober...

Szczęśliwe małżeństwo Sary i Roberta zaczyna się psuć, a kobieta na każdym kroku dopatruje się tajemnic i okłamywań ze strony męża.
Najbardziej zaskakującym faktem, o którym dowiaduje się Sara to wiadomość, że dziesięć lat temu zaginęła dziewczyna Roberta, a on był ostatnią osobą, która ją widziała..
Dlaczego mężczyzna zataił przed nią tak ważną wiadomość? Co tak naprawdę ukrywa Robert?

Główna bohaterka działała mi tak okropnie na nerwy, że miałam ochotę nią potrząsnąć i powiedzieć głośno i wyraźnie OGARNIJ SIĘ, jej wszystkie zachowania były nielogiczne i irytujące.

Niezdecydowana, rozchwiana emocjonalnie. Raz chce ratować swój związek, w następnej myśli obrzydza ją mąż i ciągle odczuwa niepewność. A do tego prowadzi własne idealne śledztwo, w którym wszystko dostaje jak na dłoni.

Plusem za to były krótkie rozdziały, które prowadziły do szybszego skończenia tej historii.
Zakończenie było dobre pomimo zbytecznego przeciągania do granic możliwości i wdrażania zupełnie niepotrzebnych scen. Jednak gdyby było więcej napięcia i główna bohaterka miałaby bardziej obiektywne zachowania przez co sympatia zrobiłaby swoje i z większą przyjemnością śledziłabym jej poczynania w odkrywaniu tajemnicy męża.

Gdyby ta historia była lepiej poprowadzona byłabym bardziej usatysfakcjonowana lekturą, a tak w moich odczuciach to martwota i drętwota, a autorka sama podsunęła mi te dwa słówka.

Zdecydowanie autorka znajduje się u mnie w top pięciu najlepszych autorów thrillerów psychologicznych! Czytałam jej wcześniejsze książki i każda zasługiwała na ogromne uznanie. Najlepsze jest to, że jej utworów nie da się przewidzieć. Niby jakiś koniec książki kroi nam się w głowie, ale nigdy nie wychodzi to tak, jak się zakończyło. Ta historia dała mi do myślenia na tyle, że doszłam do bardzo odkrywczego wniosku. Tak jak w niektórych ludziach można czytać jak z książki, tak inni nigdy do końca życia nie będą szczerzy. Małżeństwo Sary i Roberta rozpoczęło się w momencie, kiedy oboje przechodzili swoje traumy. Lecząc wzajemne rany patrzyli na siebie przez ich pryzmat, więc szczerość gdzieś tam została spychana na dalszy plan. Wątek skupia się na traumie Roberta i jego zaginionej kiedyś dziewczyny. Wydawało mu się, że zaleczył swoje rany, jednak, kiedy tylko dostał wiadomość, że być może Laura żyje, od razu jego psychika zaczęła inaczej pracować. Coraz częściej okłamywał żonę, a opowieść z jej perspektywy pokazała nam, że zaczęła zauważać jego dziwne zachowanie. Niby robiła co mogła, żeby uratować ich małżeństwo, jednak jej postępowanie kierowane niesprawiedliwością i tajemnicami męża sprawiało, że stawała się coraz gorszym człowiekiem. Zaczęła mieć sekretów na pęczki i układów sporo, a na końcu jej słowa wyznawały tylko same kłamstwa. Niby kochała go, ale gdzieś tam z tyłu głowy wiedziała, że on zawsze najbardziej kocha Laurę. Odkrywała jego sekrety jeden po drugim, co mo...

Nieważne co się stanie- jeśli coś Ci w życiu nie wyjdzie , porzuci Cię chłopak, stracisz pracę , albo po prostu poczujesz ,że nie dajesz sobie rady po prostu wróć do domu.
W dniu zaginięcia Laura Majewska miała dwadzieścia dwa lata, była ambitną studentką i miała przed sobą dobrą przyszłość.
Nikt z jej bliskich nie ma pojęcia, że tego samego wieczoru pokłóciła się ze swoim chłopakiem, a nawet z nim zerwała.
Na młodego mężczyznę padają również pierwsze podejrzenia prowadzących śledztwo policjantów.
Co rzeczywiście spotkało młodą Majewską?

Sara i Robert poznali się trzy lata wcześniej i niedawno zdecydowali się sformalizować swój związek.
Para nie zdecydowała się na posiadanie dzieci skupiając się na podróżach i wzajemnej relacji.
Niestety pewnego dnia młoda fotografka odkrywa,że ukochany ją okłamuje.
Zaniepokojona jednak nie decyduje się na konfrontację z Robertem za to rozpoczyna własne dochodzenie mające na celu wyjaśnienie sprawy sprzed lat.
Kolejne tropy i rozmowy nie przynoszą jednak oczekiwanych rezultatów.
Do czasu pewnego rodzinnego obiadu..
Milewska za wszelką cenę chce ratować swoje małżeństwo.
Czy jej się to uda?

Szczerze mówiąc mam mieszane uczucia po przeczytaniu książki Aleksandry Polańskiej.
Sam pomysł na fabułę i całą historię bardzo mi się spodobał, język którym powieść została napisana jest lekki i sprawia ,że czytanie jest przyjemne.
Tym, co budzi moje zastrzeżenia są bohaterowie.
...