Wygnana córka

Leonora Strasser, żona właściciela wielkiej firmy handlowej, kocha od dawna znakomitego skrzypka Karola Magnusa i dla niego opuszcza swego męża Rudolfa, pozostawiając przy nim sześcioletnią córkę Dagmarę. Rudolf, trawiony obsesyjnymi wątpliwościami, czy Dagmara jest rzeczywiście jego córką, decyduje się na okrutny krok: wypędza z domu dziecko, wysyłając je na wychowanie do dalekich krewnych za granicę. Kilkunastoletni pobyt w odludnym kasztelu staje się dla Dagmary gehenną, która zatruwa jej dzieciństwo i młodość. Kiedy Rudolf pojmuje wreszcie, jak był wobec dziecka niesprawiedliwy, i usiłuje naprawić swój błąd, jest już za późno, a nad głową Dagmary zbierają się groźne chmury.. [Akapit, 1993]