Name: Wyznania
Rating: 9.8 (5 reviews)
ISBN: 9788324000289

Wyznania

Augustyn z Hippony

9.8 /10

Ocena 9.8 na 10 możliwych
Na podstawie 5 ocen kanapowiczów

Lista autorów

Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie

9.8 /10

Ocena 9.8 na 10 możliwych
Na podstawie 5 ocen kanapowiczów

Opis

Najsłynniejsze, cieszące się niesłabnącym powodzeniem dzieło św. Augustyna, wznowienie w ozdobnej, luksusowej szacie graficznej. Po raz kolejny trafiają do rąk czytelnika "Wyznania" - poruszający opis poszukiwań prawdy o sobie, Bogu i świecie, opis drogi wewnętrznej, która doprowadziła autora od sceptycyzmu, poprzez manicheizm, aż do chrześcijaństwa. To książka, do której sięga teolog, znawca literatury, filozof i psycholog, ja przede wszystkim zwykły czytelnik, pragnący skonfrontować ze swoim życiem główną tezę książki: "Stworzyłeś nas jako skierowanych ku Tobie. I niespokojne jest serce nasze, dopóki w Tobie nie spocznie".

Data wydania: 2007

ISBN: 978-83-240-0028-9, 9788324000289

Wydawnictwo: Znak

Kategorie: Chrześcijaństwo, Filozofia

Stron: 468

Mamy 10 innych wydań tej książki

Autor

św. Augustyn z Hippony

Urodzony 13 listopada 354 roku w Algierii (Tagasta)

Aureliusz Augustyn z Hippony, łac. Aurelius Augustinus – filozof, teolog, organizator życia kościelnego, święty Kościoła katolickiego i Cerkwi Prawosławnej, jeden z ojców i doktorów Kościoła, znany jako doctor gratiae (doktor łaski), pisarz o berber...

Pozostałe książki:

Wszystkie książki św. Augustyn z Hippony

Recenzje

Ojciec Kościoła

7.09.2020

Kiedyś już raz próbowałam czytać 'Wyznania', ale wtedy mi się nie spodobały. Teraz wysłuchałam tego z zapartym tchem w 3 dni, w wykonaniu pana Ksawerego Jasieńskiego. Wspaniała książka. Opowiada o życiu św. Augustyna, o jego dojrzewaniu duchowym i są w niej rozważania o Bogu, o naturze Boga. Augustyn był tzw. porządnym człowiekiem: skończył studia... Recenzja książki Wyznania

@Renax × 8

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@denudatio_pulpae

2022-08-12

Przeczytane Mam w domu 📚 501 Must-Read Books Klasyka i okolice czyli nie wstyd czytać przy ludziach

„Modlitwy mej wysłuchaj, Panie! Niech nie omdleje moja dusza
pod brzemieniem Twej surowości. Niechaj się nigdy nie znużę dziękowaniem Ci za miłosierną opiekę: za to, żeś wyrwał mnie
z gęstwiny zła, za to, żeś stał się dla mnie słodszy od wszystkich pokus, jakim dawniej ulegałem – więc pokochałem Ciebie nade wszystko,
całą mocą miłości uchwyciłem się Twojej ręki… O, aż po kres życia chroń mnie od wszelkiego zła!”

Tak to mniej więcej właśnie się przedstawia: dzięki Panie za to, że mnie w końcu oświeciło i teraz w Ciebie wierzę. Sorry, że tak późno, ale no wiesz, jakoś tak wyszło. Tylko weź teraz już mnie ochraniaj do końca życia, bo ja już w Ciebie wierzę, ok?

Nie jestem człowiekiem wierzącym, więc do „Wyznań” podchodziłam z nastawieniem dość sceptycznym. Takie świadectwa są całkowicie subiektywne, więc nie stanowią dla mnie większej wartości, niemniej rozumiem istnienie uniesień religijnych i nie zamierzam tego krytykować.

Styl św. Augustyna jest bardzo wzniosły, trzeba przyznać, że studia z retoryki nie poszły na marne. Czułam się jak na kazaniu w kościele – współcześni księża również mają tę umiejętność dobrze wyćwiczoną. Gdyby jeszcze, poza wzniosłym paplaniem, próbowali żyć według swoich pięknych zasad – świat byłby lepszy.

Momentami robi się ciekawie, na przykład kiedy pojawiają się rozważania filozoficzne na temat natury czasu, po czym...

» czytaj dalej

× 17 | Komentarze (2) | link |