Opinia na temat książki Z jednym wyjątkiem

Jeśli szukacie wartkiej akcji, ciekawych kreacji postaci czy wielowątkowej fabuły – to tutaj tego nie znajdziecie. Niestety książki z serii o Lipowie są takie same – niby zmieniają się bohaterowie, trup ściele się gęsto, jakaś tam intryga jest, jednak wszystko wydaje się być bez polotu, niczym makabryczna inscenizacja, ponure zmyślenie. Mamy tu wątek szachowy, gaz bojowy, dwie fabryki płyt CD w jednej wsi, a także mordercę, który pisze „Do zainteresowanych”, a na miejscach zbrodni pozostawia szachownice.

Autorce nie udało się też stworzyć żadnej postaci, która jest w stanie uczynić serię atrakcyjną. Nawet Klementyna Kopp, którą wcześniej polubiłam, jest tutaj irytująca, a jej działania irracjonalne. Żaden policjantów nie wybija się ponad przeciętną, aż dziwne, że udaje się im rozwikłać kolejną sprawę.

Kolejnym moim spostrzeżeniem jest sprawa języka – czasami mam wrażenie, że zdania są dziwnie skonstruowane. Jest masa powtórzeń, aż nóż się w kieszeni otwiera, gdy steny raz się czyta „młody Marek Zaręba” – oczywiście takich kwiatków jest więcej. Nasz język jest bardzo bogaty i można na wiele sposobów wybrnąć z takich sytuacji, niestety pani Puzyńskiej najwyraźniej brakuje warsztatu.

Ktoś zapyta, po co czytam kolejne tomy serii, jeśli zawsze potem je krytykuję. Niestety powód jest bardzo przyziemny – książek słucham w formie audiobooków przed snem. I bardzo dobrze mi się przy nich zasypia.