Zabójca znika w mroku

No, no takiego kryminału to ja jeszcze nie czytałem.

„(…) wszyscy żyjemy w błędnym przekonaniu, że po pierwsze istnieje coś takiego obiektywna sprawiedliwość, a po drugie, że ta sprawiedliwość może mieć zastosowanie do świata, w którym żyjemy”.

Sprawiedliwość to pojęcie względne.

Świat nie jest czarno – biały.

Teoria i praktyka często nie mają ze sobą za wiele wspólnego.

Wielu ludzi bardziej lub mniej, albo w ogóle nieświadomie pielęgnuje w sobie mordercze instynkty.

A wszystko to jest tak bardzo skomplikowane, że nie sposób tego ogarnąć😊.

Nie ogarnia tego, choć bardzo się stara, nawet Jan Libertowski, a to nie byle kto.

Jan jest facetem po trzydziestce wiodącym spokojne i uporządkowane życie singla. Jest porządnie wychowanym, dobrze wykształconym młodym człowiekiem na stanowisku, wzorowym obywatelem. Świadomie zarządza swoimi finansami i umiejętnie nadaje swojemu życiu realny bieg.

Mieszka w Warszawie i niezwykle „ciężko” pracuje w pewnym państwowym urzędzie. No, ale nie samą pracą żyje Jan.

Jan ma fascynujący ogląd rzeczywistości, jego światopogląd chwilami „rozwala system” w każdym tego słowa znaczeniu. Jego poglądy mogą budzić skrajne emocje, ale nie można mu odmówić kwiecistych argumentów.

Jan ma też kilku ciekawych znajomych np.: Konrada lubiącego „studentki historii”.

Jan ma również na koncie miłosne...

Zabójca znika w mroku.
Piotr Krynicki
@wydawnictwo_novaeres

Opis wydawcy 👇

Morderca strzela celnie i nie zostawia śladów

Grasujący w Warszawie seryjny morderca pozostawia na miejscu każdej zbrodni opróżniony z naboi pistolet, pochodzący z policyjnego magazynu. Media opisują kolejne zabójstwa, a sprawca pozostaje nieuchwytny. Jan Libertowski, spokojny urzędnik, kierujący się specyficzną filozofią życiową, zdaje się trzymać z daleka od medialnej gorączki. Z drugiej strony realizuje pewien tajemniczy plan i wiele wskazuje na to, że może mieć on związek z zagadkowymi morderstwami… W trakcie śledztwa wychodzi na jaw, że przestępca zabija ludzi regularnie krzywdzących swoich najbliższych lub inne osoby ze swego otoczenia. Jan, wciąż pamiętający dzieciństwo i brutalnego ojca, ufa w słuszność swoich działań. Już dawno odpowiedział sobie na pytanie, jak daleko można się posunąć, by ukarać tych, którzy od lat pozostają bezkarni. Czy ma rację? I czy rzeczywiście coś łączy go z serią zabójstw?

Zapowiedź wydawcy wydawała mi się na tyle ciekawa, że postanowiłam zaryzykować i zgłosić się do recenzji. Nie tylko opis mnie kusił, ale również okładka, która przykuła moją uwagę. Fabuła jest wciągająca, naprawdę ciekawa i opisana w idealnym kryminalnym stylu. Jest jednak jeden minus, który przynajmniej dla mnie nieco męczy czytelnika i odrobinę odbiera przyjemność z czytania, a mianowicie wielokrotne powtórzenia tego samego słowa. Nie wiem jak u wa...

Często pisałam o tym, że bardzo irytuje mnie złe klasyfikowanie książek do gatunków, zwłaszcza gdy można odnieść wrażenie, że jest to celowe działanie marketingowe. Tym razem trafiłam na powieść, która z pewnością ma wiele cech kryminału, choć chyba jednak więcej thrillera, więc pozornie wszystko się zgadza, ale przyjemną niespodzianką było dla mnie to, że znalazło się w niej coś więcej.
"Zabójca znika w mroku" to debiut Piotra Krynickiego i kolejny dowód na to, że warto dawać szansę autrom dopiero rozpoczynającym swoją przygodę z pisaniem. W teorii to historia o seryjnym mordercy, który popełnia przestępstwa według bardzo ciekawego klucza i przy użyciu metody pozwalającej mu niejako szydzić z policji. Nie jest to jednak typowy kryminał, ponieważ śledztwo nie jest tutaj na pierwszym planie, tylko kilka rozdziałów do niego nawiązuje.
Zasadniczo narratorów trzecioosobowych jest kilku, ale prym pośród nich wiedzie Jan, bardzo intrygujący urzędnik. To głównie za jego pośrednictwem autor przemycił do fabuły wiele rozważań egzystencjalnych, nadając powieści dodatkowej głębi i czyniąc ją wyjątkową. Jednocześnie wpłynęło to z pewnością na ilość stron i rozciągnięcie akcji, a to już nie przypadło mi za bardzo do gustu, bo zwyczajnie zrobiło się wszystkiego trochę za dużo.
Książka mi się podobała, ale trudno było mi się na niej skupić. Szybko jej treść mnie męczyła, a im dłużej ją czytałam, tym trudniej było mi się połapać w tych wszystkich wątkach. Niestety nie świadc...

Intrygujący i bardzo szybko się czyta.

Przyznam szczerze, że książka była jednym z większych pozytywnych zaskoczeń w ostatnim czasie. Z reguły bardzo nie lubię, kiedy główni bohaterowie mają trochę za dużo przemyśleń na temat swojego życia, zbędne opisy i rozwlekanie akcji mnie męczy. Jednakże w tej książce były one naprawdę wartościowe, mądre i trzeba to powiedzieć – skłaniały do refleksji. Podobały mi się i były niezmiernie sensowne! Ponadto nadały powieści jakiś taki bardziej hmm … wyniosły charakter, niż można by się spodziewać bo kryminale? Akcja poprowadzona jest bardzo ciekawie i zdecydowanie przewrotnie. To co na początku wydawało mi się w fabule rozczarowujące (nie mogę nic zdradzić, bo chętnym czytelnikom odbiorę całą frajdę) okazało się tak zmienne, że stało się według mnie po czasie jej największym atutem. To nie tylko dobrze skonstruowany kryminał, ale być może przede wszystkim historia o tym jak wiele przemocy dzieje się wokół nas i o tym, że zbyt często zostaje to zignorowane przez społeczeństwo.

Trzeba również podkreślić, że jest to pierwsza napisana przez autora książka – jestem pod wrażeniem tego debiutu pisarskiego i mocno trzymam kciuki za dalszy rozwój kariery i równie emocjonujące kolejne powieści.

Kryminał bardzo oryginalny, dlatego może budzić różne emocje ze względu na styl i przesłanie. Ja jestem pod wrażeniem. Zaskakuje w formie i treści.