Zamaskowana królowa

Na pierwszy rzut oka - ROMANS i to jaki: dama i rycerz, a raczej dwóch ich było. Mamy początek 13 wieku a więc wątek miłosny KOSTIUMOWY. Jednak im dalej zagłębiamy się w lekturze, romans zaczyna blednąć a na pierwszy plan wysuwa się prawda historyczna, zbrukana krwią niewiniątek. Jest też SEKRET, ale kto przeczytał D.B. ten się domyśli w pewnym momencie o co chodzi. Sam początek historii tych dwojga, co to zapałali do się dworską miłością nasuwa mi na myśl Kate Mosse i jej słynny Labirynt. Te same okolice, praktycznie ten sam przedział czasowy. Taki miałam mętlik i nie miałam pojęcia czy czytam Molista czy Mosse. Znalazłam pod sam koniec mały zgrzyt, tutaj też niejako kłania się autorka Labiryntu. Taka mała drzazga, co to mi psuje całość. Jeśli ktoś zaczyna pisać w oparciu o fakty historyczne, to niech już tak do końca niech jej wierny zostanie a bajki dzieciom zostawi. Ogólnie określiłabym ją tak: romans i akcja. Dla tych, co kochają powieści opływające w fakty historyczne - wojny religijne we Francji, dlaczego papiestwo i chrześcijanie wyrżnęli heretyków, jakimi byli arianie m.in. Dla fanów tajemnic i templariuszy, którzy też gdzieś tam migają na koniach, pojawia się Syjon. Rings any bells? :) Czy jest happy end?? A jak mogą kończyć się kostiumowe romansidła?:)