Zawód Wiedźma

Cytałam w dwóch częściach i tak mam to zapisane. Tak więc to przedstawię.
I.
Prawdę mówiąc, tak do końca nie wiedziałam, czego się spodziewać. Jednak raczej nie tego, co dostałam. Nie, nie, wcale nie jest źle. Wręcz można byłoby powiedzieć, że jest całkiem dobrze. Na tyle dobrze, że zamówiłam w bibliotece komplet książek o przygodach Rednej do ostatniego tomu. Może trochę na wyrost, ale lubię wiedzieć, że mam dostęp, a nie wściekać się, że akurat ktoś postanowił sobie poczytać.
A w temacie…
Przygody młodej, wścibskiej i wielce ciekawskiej młodej wiedźmy. Rudowłosa Wolha Redna podejmuje się zadań (nie do końca z własnej woli), które tylko pozornie przerastają jej możliwości. Bo te ma niemal nieograniczone (czego domyślamy się my, pewnie i otoczenie to podejrzewa, ona sama już nieszczególnie). Dziewczyna dodatkowo dysponuje siłą do pokonywania przeciwności godną pozazdroszczenia (napędzaną w głównej mierze uporem). W tomie I dziewczyna zostaje wysłana do wampirzego świata. Ku mojej bezbrzeżnej radości, zupełnie innego niż ogólnie nam znany (za co chwała najwyższemu czuwającemu nad wizerunkiem wampirów w literaturze). Dogewa jest inna. Wampiry mają skrzydła, które jak odkrywa WRedna służą głównie do ochrony przed deszczem, zagradzania drogi wściekłym wiedźmom oraz zasłaniania par, podczas wymiany pocałunków.
Świetny jest humor Gromyko. Cyniczny, ironiczny, niekiedy na granicy dobrego smaku czy zdrowego rozsądku, ale nie przesadzony. Nie ma się wrażenia, że au...

Bardzo fajna książka, dobrze się czyta. Obie przygody wciągnęły mnie i byłam ciekawa ich zakończenia. Chociaż przyznam się, że spodziewałam się czegoś bardziej skomplikowanego... powiązanego ze sobą. Może kolejne części będą jeszcze lepsze :D
Mimo wszystko cieszę się, że zaryzykowałam jej kupno. :)