Opinia na temat książki Żebrząc o śmierć

Mieszkańcy miasta Cork stracili zaufanie do Garda Siochiana.
Nie pomaga dodatkowo fakt, że policjanci są zasypani sprawami, a niektórzy są w stanie zrobić wszystko, by utrudnić im pracę.
Po mieście błąka się samotna dziewczynka.
Bezdomni zostają znalezieni z otworem od wiertarki, a po mieście gang żerujący na żebrakach, toczą wojnę.
Pacjenci pewnej karetki giną w podejrzanych okolicznościach.
Ktoś wypycha przypadkowych ludzi do rzeki.

Już na samym wstępie zostajemy zasypani masą spraw i brutalnych morderstw.
Można się pogubić, stracić rozeznanie, ale później prawie wszystkie śledztwa połączą się w jedno.
Mnie najbardziej ciekawiło śledztwo dotyczące Brianny i jej „eutanazji”.
Człowiek jest w stanie sobie wmówić wszystko, byleby tylko choć trochę wybielić sumienie.

To już dziesiąta seria z nadkomisarz Katie Maguire i chyba pisarza, by coś zabolało, jakby nie poruszał jej sfery prywatnej.
Zastanawiam się czy nie ma faceta w Cork, który się nie ślini na Maguire?
Dodatkowo te nieszczęsne psy i Conor. Ludzie! Ile można wałkować te same tematy?

Uważam, że autor nie wykorzystał w pełni potencjału, jeśli chodzi o niektóre sprawy.
Można było odnieść wrażenie, że były napisane po fuszersku.
Bo co się stało z mordercą, który topił swoje ofiary?
Książka zawierała opisy drastyczne, w sam raz dla czytelników o mocnych nerwach.
Zaskakujące zwroty akcji również działały na plus.

Nie jest to może najlepsza powieść z Katie Maguire, ale reasumując bywały nudniejsze…