Zielona twarz

Gustav Meyrink (1868-1932) – syn arystokraty i aktorki. Bankier, sportowiec, dandys, ezoteryk, pisarz. Ekscentryk i mitoman, który łączył mieszczańską karierę finansisty z pojedynkami, a duchowe poszukiwania z uzależnieniem od wioślarstwa. Do pisania zmusiło go bankructwo spowodowane pobytem w więzieniu. Utwory Meyrinka odzwierciedlają jego pełną sprzeczności osobowość; groza przeplata się z groteską, a ironiczne postrzeganie świata nie przeszkadza szukać jego ukrytych, głębszych wymiarów. "Zielona twarz" uchodzi pod względem siły oddziaływania wyobraźni i walorów literackich za drugie, po "Golemie", dzieło Meyrinka. Mimo, że akcja powieści toczy się w Amsterdamie, czytelnik odnajdzie tu mroczny świat, niemal zupełnie przeniesiony z kart "Golema". Podobnie, pretekstem dla fabuły jest żydowska legenda, tym razem o Asahverusie, Żydzie Wiecznym Tułaczu. Meyrink nadaje jej jednak swój własny, hermetyczny sens.