Zimowe dzieci

Powiedzieć, że duchy fascynują mnie od dawna to jak nic nie powiedzieć. Z horrorów zawsze bardziej wolę te, w których straszy zjawa niż szalony facet z zakrwawioną piłą. Zainteresowanie zjawiskami nadprzyrodzonymi (ze szczególnym uwzględnieniem duchów) zaowocowało sięgnięciem onegdaj po Stephena Kinga oraz poszukiwaniami książki, które wciągnie mn... Recenzja książki Zimowe dzieci

@canis.luna × 5

Na początku nie iskrzyło. Jak zaiskrzyło, to nie mogłam przestać czytać. Książka łącząca kilka gatunków: jest tu trochę horroru, powieści obyczajowej, dramatu, parapsychologii, nawet trochę kryminału się w niej znajdzie na upartego. Fascynująca przygoda, której akcja toczy się dwutorowo, w roku 1908 i w czasach współczesnych. Jest coś co je łą... Recenzja książki Zimowe dzieci

@Nina × 9

Psychologiczna warstwa powieści koncentruje się wokół największej ludzkiej potrzeby: miłości. Tak trudno pogodzić się, gdy najbliżsi nagle przechodzą na ścieżkę do wieczności, a sama pamięć o nich nie daje pocieszenia. Wtedy najbardziej pragnie się zatrzymać czas, by choć na moment móc znów ukochanej osobie spojrzeć w oczy i pożegnać się z czułoś... Recenzja książki Zimowe dzieci

@Asamitt × 6

"Zimowe dzieci" to książka po którą sięgnęłam przez przypadek. Jeśli słyszałabym wcześniej opinie na jej temat to zapewne nie trafiłaby w moje ręce. Nie lubię horrorów, nie lubię powieści grozy. To jeden z gatunków literackich na które na razie jestem zamknięta. Wampiry, strzygi, duchy, zombi to postacie powodujące bardziej mój ironiczny uśmiech n... Recenzja książki Zimowe dzieci

@Jezynka × 5