Złamane pióro

„Złamane pióro jak defekt i napiętnowanie. Jak cena wolności. Jak ślad rozpaczliwej walki w potrzasku."

To opowieść o skutkach nadmiernych oczekiwań rodziców w stosunku do dziecka, które nie buntuje się, bo walczy o ich miłość i uznanie.

To opowieść o szukaniu ratunku poprzez ucieczkę w świat marzeń, snu, fantazji… „Postanowiłam się nie budzić i zostać na zawsze w Świecie zrodzonym w mojej chorej głowie. To nie był prosty i cudowny Świat, ale Świat, który dał mi drugą szansę.”

To opowieść o nieprzewidywalności naszego losu. Scenariusz na życie napisany dla córki przez rodziców, nie zyskał akceptacji zainteresowanej, ale dopiero po latach został zastąpiony jej własnym scenariuszem. Ale i ten scenariusz nie miał się sprawdzić, gdyż ucieczka „na zawsze” w świat fantazji i snu, została udaremniona siłą nieoczekiwanego uczucia.

Dwudziestopięcioletnia Emily, absolwentka akademii muzycznej w klasie fortepianu, to przede wszystkim psychika okaleczona nadmiernymi wymaganiami i oczekiwaniami najbliższych. Chęć sprostania tym oczekiwaniom od najmłodszych lat, pragnienie zasłużenia na miłość i uznanie doprowadziły w efekcie do wielogodzinnych ćwiczeń ponad siły, wyniszczenia organizmu przez nieustępujący stres (senne koszmary, wymioty) i niemożliwy do wyeliminowania strach przed pomyłką w czasie publicznego występu: „Czułam, że się duszę… Taka fabryczna wada – lęk przed ekspozycją.” Pozbawienie dziecka normalnego życia zaowocowało przede wszystkim brak...

Czy można jeszcze napisać książkę zaczynającą się od ucieczki na wieś i spróbować przekazać coś nowego? Zdaje się to być zadaniem wręcz karkołomnym. Bo i co tu powiedzieć? Wypalenie zawodowe? Było! Zmiana środowiska? Nuda. Ucieczka od współczesności? Banał. Jednak to przeprowadzka na wieś stanowi punkt wyjścia dla powieści Małgorzaty Marii Borochowskiej ,,Złamane pióro". Jej bohaterka, Emily na przekór wszystkim postanawia porzucić miasto i zamieszkać w odziedziczonym domku na wsi. Tam ma zamiar zacząć pisać swoją pierwszą powieść. Gdzieś kołacze uparcie poczucie, że nie jest najważniejszy motyw jaki kieruje dziewczyną. Trzeba będzie cierpliwie poczekać do końca aby poznać tajemnicę i zrozumieć co kieruje postacią. Po przeczytaniu pierwszych kilku stron powieści miałam ogromne wątpliwości. Myśli, wrażenia, opisy są tak pięknie ubrane w słowa, że zastanawiałam się czy starczy tego do końca. Czy autorce uda się nie pogubić w natłoku misternych słownych konstrukcji i zbudować z tego interesującą fabułę? Moje obawy okazały się bezzasadne. Powstała opowieść zachwycająca, poruszająca, fascynująca. A właściwie nie jedna a trzy. Przeplatają się wzajemnie i uzupełniają. Razem tworzą rzeczywistość pełną magii. Z resztą cały czas czaruje nas baśniowy klimat ze swoją nie do końca sprecyzowaną przestrzenią. Jak na prawdziwą baśń przemycane są nam uniwersalne wartości o prawdzie, pięknie, odwadze, wybaczeniu i zrozumieniu. Zazdroszczę autorce umiejętności operowania słowem i sprawiania, że...