Recenzja książki Jeden dzień Iwana Denisowicza

Iwan Denisowicz przebywa w łagrze.Trzecioosobowy narrator przedstawia jeden dzień z życia bohatera w czasie odsiadywania wyroku. Wyroku, który nie ma końca...

Ważna jest praca. Wtedy można zapomnieć o miejscu, w którym się przebywa, ale czasem i trafi się coś dobrego, na przykład dodatkowa porcja jedzenia. Posiłki są ważne w życiu bohatera, oczywiście nie za względu na bogactwo wszelkich witamin i innych wartości odżywczych, W obozowym jedzeniu nie ma żadnych wartości. Bohater tylko wtedy może poczuć się jak w domu. To jedyna rzecz, którą da się celebrować.

Dowiadujemy się, co jest ważne dla bohatera i czy da się zachować owo ważne w takim miejscu. Czytając, raz ma się wrażenie, że bohater chce w jakiś sposób mieć nadzieję na przyszłość, ale szybko ją traci.

"- Przecież, Iwan Denisycz, dusza wasza chciałaby pomodlić się do Boga. Czemu jej nie pozwalacie? (...)
- Dlatego, Aloszka, że modlitwy te to jak podania: albo nie dochodzą, albo skarga jest nieuzasadniona." ( s 152)

Książka przypomina mi skróconą wersję "Innego świata"Grudzińskiego. Jest jakby podsumowaniem. Opisanie jednego dnia w zupełności wystarczy, aby ukazać los ofiary i oprawcę. Co gorsza, sugeruje to, że każdy dzień jest taki sam. Denisycz pokazuje, że można jakoś przeżyć - trzeba dobrze wyczuć ludzi i umieć wykorzystać wiedzę o nich. To poprawia istniejące w łagrze warunki.Książkę polecam.