Instytut Absurdu recenzja

Eliza Żaczek, młoda dziewczyna która, chce studiować dziennikarstwo. Poznajemy ją podczas wyników naboru na studia na których dziwnym trafem nie składała dokumentów. Okazuje się że, mimo iż pamiętała każdy szczegół podczas aplikacji na studia, jej podanie "zniknęło" oraz ona sama stała się nie dość że, bezrobotna to na domiar złego bez możliwości pójścia na ukochane studia.

Absurd! -

Młoda dziewczyna przypadkiem w „absurdalny” sposób trafia do Instytutu i staje się jego częścią. Sam Instytut moim zdaniem zasługuje na chwilkę uwagi. Jest on bowiem wielopoziomowym budynkiem w którym urzędują pracownicy oraz kadra zarządzająca. Pojawia się jak się go przywoła oraz ma subtelną fioletową poświatę. Utożsamiany jest jako uczłowieczony co nie raz daje wydźwięk czy to u pracowników czy też sam budynek "daje o sobie znać".
Książka ma charakter bardziej kryminalno – komediowy i przeznaczona jest moim zdaniem dla każdego odbiorcy.

Wspomniana Eliza nie przypadła mi do gustu, gderliwa i taka jakaś nijaka. A jej czarnowidztwo stało się wręcz uciążliwe podczas czytania. Jednak wykreowany na hrabiego wampir oraz nie okrzesany wilkołak skradli moje serce od razu.

Postacie są dobrze napisane, różne, nie zlewają się ze sobą. A zakończenie książki napawa mnie optymizmem na kolejny tom. Dialogi jednak nie są zbyt „dobrze” napisane mimo iż, mają swój styl czasami wydają się zbyt płytkie i takie nijakie. Niektóre przemyślenia głównej bohaterki również mogłyby być bardziej dopracowane bądź pominięte.

Ogromy plus zasługują sprawy, po pierwsze miejsca akcji to Polska. Po drugie, każda sprawa jest inna i ciekawie przedstawiona. Dla mnie to zdecydowanie atut dla tej książki.

Reasumując, okładka piękna w moim ulubionym kolorze fioletu urzekła mnie od razu. Do tego same „Rozdziały” podzielone są na sprawy prowadzone przez inspektorów co dodaje moim zdaniem książce uroku. Każdy rozdział / sprawa jest odrębną zamkniętą historią, przez którą przewija się wątek poboczny… a mianowicie czarny charakter podpisujący się jako Pan P.