Instytut Absurdu

Trafiłam na debiut. Miałam ochotę na kolejną książkę fantasy, a wydawnictwo akurat zamieściło informację o nowości, więc się skusiłam. Cóż mogę powiedzieć?
Podoba mi się pomysł, choć jest to kolejna opowieść o tym, jak to magiczni żyją niejako równolegle do zwykłych ludzi, niby między nimi, ale jednak się ukrywając z różnych względów, to tu mamy ciekawe rozwiązanie - Instytut Absurdu, w którym pracują inspektorzy rozwiązujący problemy z konkretnych dziedzin związanych z magią, w zależności od tego, czy w grę wchodzą kłopotliwe kreatury, frapująca flora, magiczne miejsca czy zaskakujące zjawiska.
Kolejnym fajnym pomysłem jest, że Instytut nie ma konkretnej siedziby i przemieszcza się międzywymiarowo, pracownicy muszą tylko o nim pomyśleć, a zbiera ich z dowolnego zakątka Polski. Wpakowanie w tę całą magiczność kompletnie zwyczajnej dziewczyny nie jest specjalnie odkrywcze, ale zrealizowane zupełnie udanie, szczególnie, że to Instytut wybiera, kogo wpuści do wnętrza, a Elizę wyraźnie przyciąga.
Bohaterowie to już trochę słabszy element, choć pojawiają się wampir, wilkołak, wiedźmy, w połowie rusałka, chochliki, syreny, Jurata i nawet Leszy, to każde z nich jest tylko tu i teraz - dość płasko, jakby bez przeszłości. Niby są jakieś wzmianki, ale właściwie nie wpływają ani na bohaterów, ani na naszą wiedzę, choćby o wiklołaku wiemy tyle, że jest przystojny, dobrze zbudowany, umięśniony, bardzo silny i lubi się popisywać - trochę za mało na zbudowanie postaci. Nawe...

Eliza Żaczek to niedoszła studentka dziennikarstwa, której nieudane pierwsze kroki w studencki świat prowadzą przed drzwi tajemniczego Instytutu Absurdu - urzędu pełnego magii i nadprzyrodzonych stworzeń, który pilnie potrzebuje stażystki...

To książka, której potrzebowałam, choć o tym nie wiedziałam😁 Ach, jak mi się ona podobała! Cudowny ukłon w stronę mitologii słowiańskiej i legend, przyprawiony fantastyczną dawką humoru, który niesamowicie do mnie trafił😄 Takie urban fantasy sobie bardzo cenię!

Całość jest podzielona na 5 rozdziałów - spraw do rozwikłania przez instytut wspierany przez nowicjuszkę Elizę. To genialna podróż po całej Polsce - sam Instytut odkrywamy we Wrocławiu, ganiamy za chochlikami w Poznaniu, odkrywamy podmorskie sekrety Juraty w Gdańsku, do Białegostoku przenosi się za plagą magicznego bluszczu, a w Krakowie - jakżeby inaczej - usypiamy smoka! Każda z misji to odrębna, wciagajaca przygoda, jednak wszystkie łączy tajemniczy Pan P., który w niedościgniony sposób utrudnia życie pracowników.

Bawiłam się przednio w każdej z tych wypraw! Sentymentalnie oczywiście najbardziej me serce podbiła podróż do rodzinnego Poznania - w końcu miejscowy patriotyzm😆 - ale wszystkie zawierały w sobie iskrę świetnego, nadprzyrodzonego klimatu, lekkość pióra autorki, pomysłowe czerpanie ze źródeł mitologicznych i tajemniczość, utrzymującą się od początku do końca.

Uwielbiam bohaterów, którzy stanowili wspaniała feerie osobowości i "ga...

Instytut absurdu

W książce zakochałam się już po okładce, a opis tylko utwierdził mnie w tym, że to książka dla mnie. Opowiada o młodej dziewczynie, która po tym jak nie dostała się na studia dziennikarskie, zastanawia się nad studiowaniem zaocznie, żeby to jednak zrobić musiała by znaleźć pracę i to płatną z góry. Załamana sytuacją zastanawia się co począć, wtedy widzi dziwnie wyglądającego i zachowującego się człowieka. Postanawia go śledzić, jest pewna, że znalazła świetny temat i z takim materiałem przyjmą ją na wydział odrazu. Gdy zaczyna podążać za mężczyzną, jest świadkiem dziwnych, absurdalnych wręcz rzeczy. Jednak krwiożercze mole książkowe jej nie odstraszają, postanawia, że dowie się oco chodzi. Śledząc dalej mężczyznę, trafia do niewidzialnego budynku, gdy wchodzi do środka, trafia do biura dyrektora, a ten proponuje jej prace w tym dziwnym i absurdalnym miejscu, co najważniejsze oferują jej opłate studiów. Czy dziewczyna podejmie prace? Czy to wszystko nie jest zbyt dziwne?

Powiem szczerze, że bawiłam się świetnie. Książka jest tak magiczna, co cudowna. Uwielbiam jak w książce różnorodne czy też różnogatunkowe postacie współpracują, rozumiejąc się nawzajem i wspierając. Tajemniczy Pan P cały czas zastanawia i trzyma w niepewności, a w między czasie widać cudowne relacje jakie mają między sobą tak różne postaci... no cudownie, do tego masa przygód jaka spotyka inspektorów jest wspaniała, byłam z nimi na każdej z nich i nie mogę się doczekać ...