Recenzja książki Agnes Grey

Czytając po raz pierwszy autobiograficzną powieść Anne Brontë "Agnes Grey" wiedziałam,że w niedalekiej przyszłości zrobię jej rereading. Historia skromnej guwernantki, córki pastora z XIX wiecznej Anglii niepomiernie mnie zachwyca i wzrusza.

Jako młodsza z dwóch córek szanowanego duchownego, Agnes wraz z rodziną prowadziła całkiem dostatnie życie na na północy Anglii. Matka dziewczyny wyszła za pastora wbrew życzeniom jej bliskich, całkowicie dzięki temu się od nich odcinając. Nigdy nie pożałowała powziętej decyzji darząc gorącym uczuciem męża, wiodąc zdaniem jej rodziny nędzne życie pozbawione wygód. Richard Grey wciąż rozpamiętując słowa teściów, cięgle starał się poprawić byt swojej rodziny, nierzadko wydając więcej aniżeli zarabiał. Chciał w ten sposób zasłużyć na małżonkę poprawiając swą reputację w oczach jej rodziny i przyjął bez wahania propozycję od pewnego kupca powierzając mu swe oszczędności, w nadziei na szybkie ich pomnożenie. Niestety. Statek z kupcem i ostatnimi pieniędzmi pastora zatonął zanim dopłynął do celu doprowadzając go do ruiny. Zrozpaczony Richard podupadł na zdrowiu. Nie mógł znieść, że przez swoją lekkomyślność sprawił iż jego ukochane córki będą musiały pracować.

Stale chroniona, otoczona dobrocią Agnes, stała się nieporadna na trudy życia osobą. Dziewczyna o dobrym sercu, sumienna i wytrwała nie zamierzała siedzieć bezczynnie, pomimo zakazu matki. Od jakiegoś czasu nosiła się z zamiarem przyjęcia posady guwernantki. Niezniechęcona słowami rodzicielki postanawia opuścić rodzinny dom rozpoczynając osobistą podróż. Zatrudnia się w Wellwood- okazałej rezydencji należącej do rodziny Bloomfield. Nie domyślała się nawet jaką gehennę przyjdzie jej znieść wychowując rozpuszczone pociechy chlebodawczyni. Skazana na samotność oraz niekończące się upokorzenia z racji swego pochodzenia, usilnie starała się nie popadać w odrętwienie. Po niedługim czasie zostaje niespodziewanie odprawiona przez niezadowoloną panią Bloomfild. Wzbogacona o nowe doświadczenia, postanawia wyciągnąć z nich naukę.

Druga posada jaką przyjmuje oddalona jest wiele mil od miejscowości Agnes. Państwo Murray, do których trafia młoda kobieta zamieszkują piękne Horton Lodge. Agnes ma nauczać ich troje, a potem czworo dzieci. Nie mija sporo czasu nim spostrzega, że wpadła z deszczu pod rynnę. Nowe miejsce pracy niczym wcale nie różni się od poprzedniej. Tym razem także przyjdzie jej się zmierzyć z niemałym wyzwaniem, robi co może by mu sprostać znajdując pocieszenie w nowo przybyłym wikarym panie Edwardzie Westonie. Znajomość z owym jegomościem napełnia smutne serce Agnes siłą i radością. Choć sama nie chce się do tego przyznać od pierwszego spotkania dostrzegła w nim coś co skradło jej nieodwracalnie serce.

Niezwykle piękna historia romantycznej młodej kobiety, oparta na wątkach autobiograficznych autorki. Niespieszna i wzruszająca, opisana od zalążka przeobrażająca się w dojrzałe uczucie. W pełnym tego słowa znaczeniu zasługuje na miano klasyków dziewiętnastowiecznej literatury angielskiej. Polecam.