Wichrowe Wzgórza (ekskluzywna edycja limitowana) recenzja

Posiadłość " Wichrowe Wzgórza" leżąca wśród angielskich wrzosowisk Yorkshire, znad których wieje przejmujący grozą wiatr, opowiada historię miłosną rozegraną na przełomie XVIII i XIX wieku. Opowieść przepełniona mrokiem, niespełnioną miłością pokazuje, do czego zdolny jest człowiek, którego życiem kieruje chęć zemsty.

Powieść napisana została z perspektywy dwóch narratorów. Pani Ellen Dean, która niegdyś pracowała w posiadłości oraz Pana Lockwooda dzierżawcy Drozdowego Gniazda należącego teraz do właściciela Wichrowych Wzgórz. Na prośbę mężczyzny, Pani Dean zaczyna snuć swą opowieść z czasów służby u Pana Ernshaw, do którego wówczas należały Wichrowe Wzgórza. Losy jego mieszkańców bardzo zaciekawiły dzierżawcę sąsiedniej posiadłości, kiedy to udał się do Wichrowych Wzgórz z wizytą i został niezbyt entuziastycznie powitany wskutek czego, rozchorował się nie na żarty.

Wszystko zaczęło się pewnego chłodnego wieczora. Pan Ernshaw oprócz prezentów dla swoich dzieci Katarzyny i Hindleya przywozi z podróży coś jeszcze. Tym niespodziewanym dodatkowym prezentem okazuje się być cygański chłopiec. Niewiadomo jak i dlaczego bogaty ojciec dwójki dzieci decyduje się tak nagle przygarnąć cygańską znajdę. Nakazuje rodzonym dzieciom, by od tej pory traktowały chłopca jak brata. Nadaje mu imię Heathcliff, tak samo brzmi również jego nazwisko.

Początkowo rodzeństwo traktuje nowego członka rodziny z dystansem. Widzą w nim konkurenta i zagrożenie. Z czasem pomiędzy Heathkliffem i Katarzyną nawiązuje się silna więź. Dziewczynka bardzo szybko zaakceptowała chłopca i uwielbiała się z nim bawić. Inaczej rzecz się miała ze strony Hindleya. Ten od samego początku nie darzył nowo przybyłego sympatią. Zauważył, że ojciec od pierwszego dnia traktuje chłopaka z miłością i wywyższa go nad rodzone dzieci. Wychowywany był w sposób, jakby to on miał być przyszłym panem całego ich majątku. Hindley zazdrościł Heathcliffowi i nienawidził go. Ojciec widząc zachowanie syna względem swojego ulubieńca, odsyła go do szkoły z internatem. W międzyczasie przyjaźń Katarzyny i chłopca bez nazwiska przeradza się w miłość. Stary ojciec umiera. Dwójka przyjaciół wspiera się wzajemnie w żałobie. Niedługo potem wraca prawowity dziedzic Wichrowych Wzgórz, Hindley w towarzystwie żony, którą poślubił w tajemnicy. Od tamtej pory życie Heathcliffa zamieni się w koszmar. Nowy pan teraz bez ograniczeń może się nad nim pastwić. Robi z niego parobka i na każdym kroku poniża. Dwóch młodych mężczyzn śmiertelne się nienawidzi. Jedyną pociechą dla Heathcliffa jest Katarzyna, która niepostrzeżenie zaczyna się mu wymykać. Miłość tych dwojga od początku skazana była na niepowodzenie z uwagi na dzielące ich światy i klasy. Katarzyna nie chce dopuścić by łączące ich uczucie wyszło na jaw w obawie przed skandalem i skazą na reputacji. Za nowy obiekt sympatii obiera sobie Edgara Lintona przyszłego spadkobiercę Drozdowego Gniazda.

Czytelnik wie jak ułożą się dalsze losy naszych bohaterów i zaczyna współczuć biednemu Heathcliffowi. Jego jedyna, największa miłość opuszcza go wychodząc za dziedzica fortuny. Rozdarty, niemogący się pogodzić z sytuacją ucieka. Zrozpaczona Katarzyna wszędzie szuka towarzysza dziecięcych zabaw lecz jej trud idzie na marne. Heathcliff rozpłynął się w powietrzu.

Pani Linton wiedzie spokojne sielskie życie u boku męża. Jednostronne uczucie kwitnie. Edgar Linton okazał się czułym, dobrym mężem. Ubustwia ziemię, po której stąpa Katarzyna. Ciągła adoracja i uwaga działają na nią zbawiennie. Bajka trwa kilka dobrych lat do momentu, kiedy na progu Drozdowego Gniazda staje Heathcliff. Zjawia się bez zapowiedzi, dobrze ubrany z nienagannymi manierami. Z czasem wychodzi na jaw, że w bardzo podejrzanych okolicznościach dorobił się nie małej fortuny.

Teraz dopiero akcja powieści drastycznie przyśpiesza. Wichrowe Wzgórza i Drozdowe Gniazdo dwa skrajnie nie podobne światy. Jedno spowija mrok drugie światłość. Powieść gra na emocjach czytelnika. Targa silnie podczas lektury . Zachowania i podejmowane decyzje przez bohaterów kłócą się niejednokrotnie z prawami logiki. Chce się coś zrobić zmienić bieg wydarzeń, krzyczeć na postacie. Nic się nie da jednak zrobić to co ma się wydarzyć musi się wydarzyć. Powieść jest jedną z tych, w której ciężko jest polubić którąś z występujących w niej postaci. Ich złożone osobowości świetnie wykreowane przez autorkę, uniemożliwiają sklasyfikowanie ich.

Książka jest przepięknie wydana. Jedwabna okładka prezentuje się doskonale. Jest jedną z ładniejszych, które posiadam. Niezapomniana historia miłosna, nad którą prawie zawsze wiszą burzowe chmury skradła moje serce. Należy do kanonu angielskiej literatury i każdy powinien się z nią zapoznać. Polecam.