Rok 2222 recenzja

Rok 2222, w którym świat w wyniku implozji pogrąża się w mroku. Nie ma słońca, światła, zostaje nicość i rozciągająca się nieskończona Elektryczna Pustka. Rozwój technologii doprowadził do zatarcia się granicy między internetem a światem rzeczywistym i był przyczyną niewyobrażalnej katastrofy. Z taką ponurą i wzbudzającą niepokój rzeczywistością spotykamy się w powieści „Rok 2222”.
Stworzona przez autora historia wpisuje się w kanon literatury science-fiction. Marks prezentuje czytelnikowi bardzo złożony i konsekwentnie zbudowany świat, z bardzo ciekawym wątkiem fabularnym. To co się dzieje w tej rzeczywistości, jest chore, niczym schizofreniczne majaki, ale jednocześnie sensowne i piekielnie dobrze skonstruowane. Ludzie działają niskimi atawistycznymi instynktami.
W wielu momentach można poczuć się jak w Matrixie. I nie chodzi tu tylko oznaczanie rozdziałów za pomocą ciągu kodu. W jednej chwili nasi bohaterowie zaczynają funkcjonować wbardzo odrealnionej i abstrakcyjnej alternatywnej rzeczywistości. Błądzą w niej, stawiają czoła swoim tęsknotom i lękom. Sceny wprawiały w osłupienie, czytelnik wraz z bohaterami czuł się jak w matni i potrzasku.
Akcja powieści ani na chwilę nie zwalnia, fabuła rozwija się w sposób dynamiczny. Sceny walki napisane są z rozmachem, opisy nie spowalniają toku fabularnego. Niektóre zdania wypowiadane przez bohaterów brzmią sucharowato, co może czytelnika wprowadzać w lekkie zażenowanie, ale oprócz tego mankamentu warstwa dialogowa jest na całkiem przyzwoitym poziomie.
O czym tak naprawdę jest ta powieść? O przetrwaniu, nieustającej walce, próbie stworzenia nowego, lepszego świata i o dążeniu do wolności. Autor trochę pogrywa sobie z czytelnikiem iuświadamia, że poczucie wolność jest ułudą. Czy można ją traktować jako przestrogę? I tak, i nie. Wizja Mikołaja Marksa nie napawa optymizmem, ale nie w rozwoju technologii i sztucznej inteligencji należy upatrywać zagrożenia. Największym niebezpieczeństwem jak zawsze będzie ludzka ułomna natura i jej najgorsze cechy, takie jak chciwość, nienawiść i żądza władzy. Teraz izawsze.