Aleja Bzów recenzja

"Aleja Bzów" to powieść typowo kobieca. I może tutaj w końcu przydało się moje ocenianie książek po okładce, bo ta co trzeba przyznać jest przepiękna i właśnie ona zachęciła mnie do przeczytania powieści zdecydowanie bardziej, niż opis.

Izabela jest kobietą zbliżającą się już powoli do trzydziestki. Na jej głowę spadają same problemy. W pracy walczy o awans, a jej przeciwniczka, młodsza o kilka lat stażystka wcale nie gra fair, rzucając Izie kłody pod nogi. Jej przyjaciółka i zarazem współlokatorka oznajmia pewnego dnia, że wyjeżdża w podróż po świecie w poszukiwaniu swego życia, zostawiając tym samym Izę w kiepskiej sytuacji finansowej. Na dodatek babcia Izy informuje ją, że jakiś gburowaty facet wykupił od gminy pałacyk przy Alei Bzów i zamierza urządzić tam hotel i spa, a więc babcia będzie musiała się wyprowadzić... Dopiero gdy Iza poznaje Monikę- matkę chorej Oliwki, angażuje się tak mocno w pomoc dziewczynce, że jej własne problemy zostają zepchnięte na dalszy plan, tak, że ona sama nie zauważa, że każda kolejna wizyta przyprawia ją o szybsze bicie serca...

Spodziewałam się lekkiego czytadła dla kobiet i faktycznie po części je znalazłam. Bo, co tu dużo mówić, "Aleję Bzów" czyta się naprawdę szybko i bardzo przyjemnie. Historia jest rzeczywista, a ja lubię czuć, że to, o czym czytam mogło mieć naprawdę miejsce. Jednak jak wspomniałam to tylko po części historia babska. Bo ta historia niesie za sobą także przesłanie. Jakie? Tego nie zdradzę, nie chcę zabierać przyjemności z czytania.

A więc mamy tutaj wszystko, czego my kobiety szukamy w powieściach: młodą, robiącą karierę kobietę, przyjaźń, uroczy stary dworek i na dodatek przystojnego, bogatego, choć jak się z początku może wydawać nieco gburowatego mężczyznę, który tak naprawdę pewnie każdą z nas przyprawiłby o nieco szybsze bicie serca.

Powieść została napisana bardzo dobrym stylem. Strony pochłania się w zawrotnym tempie. Jest w tej powieści coś, co sprawia, że nie chce się zostawiać lektury na później.

Tylko zakończenie trochę jest niedopracowane. Jakby zapowiadające następną część losów Izabeli. Może tak będzie? Może powstanie kolejny tom? Mam taką nadzieję.