Wołanie kukułki recenzja

J.K. Rowling ma w sobie coś takiego, co każe sięgać po każdą jej kolejną książkę. Cormoran Strike, prywatny detektyw, a właściwie inwalida i życiowy nieudacznik podejmuje się zadania karkołomnego. Na zlecenie brata denatki (bez więzów krwi) ma dowieść, że samobójstwo supermodelki Luli było morderstwem. Pomagać ma mu sekretarka z Tymczasowych Rozwiązań, która wcale nie chce zostać w biurze tymczasowo... Prywatny detektyw, tajemnica, samobójstwo (pozorowane???), supermodelka, Londyn... Ech! Te słowa kluczowe zapowiadały dynamiczną, pełną wigoru wartką akcję, do której powinno się przygotować kanapki zanim dotknie się książki, żeby nie umrzeć z hipoglikemii, jak już ta książka do dna nas wciągnie na długie godziny czytania (bo objętość ma zacną, 452 wyjątkowo dłuuugie strony).

Cóż, czyta się trudniej niż Harrego Pottera, bo i konwencja jest zgoła inna. Detektyw chodzi, pyta, krąży, drąży, spotyka się z ludźmi po większych lub mniejszych wysiłkach, by spotkanie umówić.. No i o tym jest książka. Notuje większość w notatniku, ale... nie wyciąga bieżących wniosków. A nawet jeśli, z czytelnikiem się nimi nie dzieli. Jest to więc historia niezwykle powolna, rozciągła i przegadana. Tak jakbyśmy jechali po tej książce rowerem z przebitym kołem i ten brak powietrza pozwalałby przeć do przodu, ale w tempie ślimaka, żółwia bądź innego żyjątka nie będącego gepardem. Koło w rowerze autorka pompuje czytelnikowi po jakichś 70% treści. Wtedy pozornie nieistotne szczegóły z poprzednich stron nabierają kardynalnego znaczenia dla toku śledztwa, każde słowo wypowiedziane przez wcześniej przesłuchiwanych wskakuje na swoje miejsce jak dobrze wycięte laserem puzzle. Nie ma przypadkowych dowodów, niepotrzebnych starań detektywa, zbędnych faktów. Poskładanie okoliczności śmierci Luli Landry jest zadaniem wymagających ponadludzkich zdolności dedukcji (może to inspiracja wyjątkowym Sherlockiem Holmesem, nomen omen także brytyjskiej kreacji). Nie da się śledzić akcji i wyciągać własnych wniosków, bo autorka nie podaje nam niezbędnych informacji, nawet nie naprowadza, który fakt jest istotny. A szczegółów jest w tej książce mnóstwo.

"Wołanie kukułki" to kryminał, który chce się dokończyć, ale który potrafi zmęczyć angielskim flegmatyzmem. Gdyby nie był autorstwa J.K.Rowling, nie wróżyłabym mu dobrej sprzedaży, a na pewno nie statusu bestsellera. Siadałam do pełnego zwrotów akcji roller coastera kryminału, otrzymałam przejażdżkę rowerem z dziurawą oponą, która jednak wciągnęła mnie na tyle, że bardzo chciałam poznać zakończenie. Oceniam książkę ostatecznie jednak wyjątkowo wysoko- dlaczego? Bo to jednak jest pióro J.K.Rowling, a konstrukcja utworu jest absolutnie niepowtarzalna i w swojej złożoności bezbłędna. Po przestawieniu na suspens angielskiego flegmatyzmu, sięgnę po kolejne pozycje cyklu o Cormoranie Strike'u i z odpowiednim nastawieniem wszystkim szczerze tę odmianę polecam.