Cudzoziemka recenzja

"Cudzoziemka" to wspaniała proza autorstwa Kuncewiczowej. Obraz impulsywnej, neurotycznej Róży vel Eweliny., która od życia odgradza się barierą urwanych słów. Skłócona ze światem od zawsze, przyjmuje postawę obronną raniąc wszystko i wszystkich. Autorka, w moim odczuciu, w mistrzowski sposób oddaje psychikę głównej bohaterki. Jej wyrazisty portret psychologiczny jest typowy dla młodopolskiej "femme fatale". "Cudzoziemka" to historia o tym, jak można być samotnym w świecie ludzi i do czego to doprowadza. Czytelnik sam nie do końca rozumie motywy głównej bohaterki, która jest postacią wielopłaszczyznową, niejednoznaczną. Róża to kobieta z krwi i kości. Paradoksalny jest fakt, że niezwykle późno uświadamia sobie bezsens swojej egzystencji. Akcja utworu obejmuje zaledwie jeden dzień, jednak wspomnienia bohaterki rozciągają ją na kilkadziesiąt lat. Przez niemal całą powieść widzimy Różę praktycznie tylko z jednej strony – jako kobietę bezwzględną, perwersyjnie okrutną wobec najbliższych i czerpiącą z tego dziką satysfakcję. Mamy oczywiście świadomość, że Żabczyńska jest poniekąd ofiarą źle ulokowanych uczuć, że skrzywdził ją ten, którego tak bardzo kochała. Poznajemy źródła jej nieszczęścia i motywy tak nieludzkiego postępowania. Róża łączy w sobie wiele kobiecych typów i myślę, że niejedna kobieta będzie się z nią identyfikować. Sama historia jest słodko- gorzka, choć muszę przyznać, że głównej bohaterki nie było mi zal ani trochę. Całe życie rodzina podporządkowała Róży. Jej zachciankom, kaprysom, jej zmiennym humorom. Wszyscy starali się spełniać jej oczekiwania i zasłużyć na jej miłość. Ta jednak, zasłaniająca się trudami życia i nieszczęśliwą miłością niszczyła wszelkie rodzące się uczucia. Przełom w życiu Róży następuje z chwilą, kiedy przeczuwa ona zbliżającą się śmierć. Wtedy nadejdzie czas na ostateczne rozliczenie się z jej dotychczasowym życiem.

Książkę czytało mi się niezwykle płynnie i łatwo, choć do prostych nie należy. Myślę, że to jedno ze sztandarowych dzieł dwudziestolecia międzywojennego. Polecam!