Cudzoziemka recenzja

Opowieść o Róży zwanej Eweliną, kobiecie smutnej,rozczarowanej życiem, niespełnionej,zdradzonej i głęboko zranionej,zawsze i wszędzie obcej przez co nazywała siebie cudzoziemką.

 Bohaterkę poznajemy jako już podstarzałą kobietę mającej męża i dwoje dorosłych dzieci. Akcja rozpoczyna się w momencie,gdy Róża przychodzi z wizytą do swej córki Marty i nie zastaje jej w domu. Urażona kobieta siada w salonie w oczekiwaniu na córkę gdzie dopadają ją wspomnienia z młodości. 

Jako jeszcze młoda panienka, Róża uwielbiała grę na skrzypcach. Zamiłowanie do muzyki dostarczało jej niesamowitej radości. Niestety nie rozwinęła kariery skrzypaczki. Skrzydła podciął jej znudzony życiem nauczyciel muzyki. Swoje młode i niczym niedoświadczone serce Róża oddała Michałowi. Głęboka i pochopna miłość że strony dziewczyny zapoczątkuje serię upadków. Pierwszym z nich będzie zdrada ukochanego, strata należnej jej schedy w Rosji,utrata zapału do gry na skrzypcach, nieudane małżeństwo,przeprowadzka do Polski oraz parę innych. Wszystkiemu winne jest odrzucone uczucie Róży do Michała. To przez nie właśnie kobieta wiedzie smutne i szare życie u boku mężczyzny słabego i nieurodziwego, w niczym zupełnie nie nieprzypominającego jej dawnej miłości. Staje się z wiekiem zgorzkniałą, zimną osobą niezdolną do empatii. Gardzi ludźmi a nawet swymi bliskimi. Niezdolna do miłości w stosunku do własnych dzieci. 

W książce ukazana Róża to denerwująca i tragiczna na swój sposób postać. Pogrążona w niekończącej się rozpaczy za Michałem żyje w dwóch światach. W świecie wspomnień i rzeczywistości. Tylko dzięki wspomnieniom kobieta żyje w swoim ciele i jest szczęśliwa.

Dosyć krótka książeczka napisana nieprostym językiem co utrudnia dobry jej odbiór. Dużo denerwujących cytatów z niemieckiego i francuskiego. Poza tym historia jest ciekawa i wzruszająca. Daje do myślenia i pokazuje, że na zmianę nigdy nie jest za późno.