Lato drugich szans recenzja

Czy ta książka była zła? Nie.
Czy ta książka była dobra? Nie.

Ciężko zarzucić tej książce coś konkretnego i myślę, że wielu osobom ona się spodoba.
Ja jednak mam mieszane uczucia.
Obiecano mi powieść obyczajową może nawet romans a dostałam kiepski kryminał.
Moim głównym zarzutem co do tej książki jest to, że ilość złych zdarzeń wystarczyła by na całą trylogię.
Cała fabuła została oparta na tym, że bardzo toksyczna matka głównej bohaterki znika, matka która spowodowała wiele krzywdy własnym dzieciom. Szkoda tylko, że nie dowiedzieliśmy się co tak naprawdę stało się z tą kobietą. Historia zaczyna się od tego, że Iris próbuje uciec od męża toksyka, za tą decyzją idzie wiele innych decyzji do których główna bohaterka zostaje zmuszona ale też wiele decyzji jej męża które jej przysparzają problemów. Dochodzi nawet do scen w które ciężko jest uwierzyć. Z początku czytając tę książkę myślałam, że fajnie że jest taka życiowa ale im dalej się zagłębiałam tym mnie wierzyłam w to że takie rzeczy mogłyby mieć miejsce.
Drugim bohaterem jest Scott samotny ojciec który kiedyś uczestniczył w życiu Iris.
W ich relacje też ciężko mi uwierzyć.
Patrząc na to co było miedzy nimi lata temu i to jak ich dzisiejsza relacja szybko zmienila swoj kierunek ma się wrażenie ze zdarzylo sie to dosłownie w sekundę. Mi osobiści zabrakło czasu na przejście z punktu A do punktu B. Ale to moje prywatne zdanie komuś może ten szybki rozwój wydarzeń nie przeszkadzać.
Cała książka jest utrzymana w tonie tragedii których jest cała masa, człowiek myśli że już nie może wydarzyć się nic złego a tu bach kolejna tragedia. Chociaż na koniec liczymy że autorka da odpocząć tym postaciom ale nawet tego nie otrzymujemy. Dodatkowo cała fabuła książki sprowadza się do walki o rozwód ale nie dowiadujemy się czy ten rozwód Iris dostała czy nie, co mocno mnie zdenerwowało. Skoro ja jako czytelnik przebrnęłam przez 350stron książki to chce chociaż wiedzieć czy główny temat został rozwiązany. Książka kończy się tak że wiele wątków nie znajduje swojego rozwiązania, ja rozumiem że to jest furtka do następnej części ale nie jest to zrobione w sposób zachęcający. Autorka nie zachęca mnie do poznania dalszych losów bohaterów ona zmusza mnie do przeczytania kolejnej części po to żeby dowiedzieć się rzeczy które powinnam wiedzieć po przeczytaniu pierwszego tomu. Dla mnie nie jest to pierwszy tom a połowa pierwszego tomu. Szkoda bo niewiele brakło tej historii do dobrej ksiązki. Trochę mniej dramatu a więcej wyjaśnień i była bym zadowolona.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl