Anne z Szumiących Wierzb recenzja

Lucy Maud Montgomery "Anne z Szumiących Wierzb", przełożyła Anna Bańkowska,

Nie sądziłam, że otwierające "Anne z Szumiących Wierzb" kilka słów od Anny Bańkowskiej - tłumaczki, pozwoli mi na nowo zobaczyć uwielbianą przeze mnie w dzieciństwie historię Ani czy też Anne. Dowiedzieć się chociażby, że wydawcy mogą pozbawić czytelników pewnych fragmentów książki albo dlaczego swieżo upieczona dyrektorka liceum raz wynajęła pokoik u kobiet w Szumiących Topolach a innym razem zamieszkała jednak w Szumiących Wierzbach.

Nie jestem też książkową tradycjonalistką, która przywiązuje się do jednej okładki czy konkretnego tłumaczenia, na równi traktując stare, rozlatujące się już, wydania serii i pojawiające się nowe, pięknie wydane tłumaczenia.

Dzięki Wydawnictwu Marginesy po ponad trzydziestu latach wracam do idyllicznego i wypełnionego romantyzmem świata Anne i nadal czuję się w nim tak dobrze jak wtedy kiedy byłam małą dziewczynką, chociaż z perspektywy upływu lat widzę w charakterze Ani nie tylko same zalety, ale również parę wad. Kiedyś nie zauważałam, że Ania potrafi być też całkiem złośliwa i dość chętnie ocenia innych ludzi, bo jako młoda czytelniczka widziałam w niej tylko ideał cnót wszelakich. Uzmysłowiły mi to dopiero opowiadane w tej części historie. To dobrze, bo idealny bohater jest jednak nieco nudny.

Na narrację "Anne z Szumiących Wierzb" składają się liczne i długie listy, które Anne pisze do Gilberta i kilka historii związanych z zamieszkującymi Summerside postaciami, które los postawi na drodze nowej i bardzo młodej dyrektorki. O ile dziecięce przygody dziewczyny znane są chyba wszystkim, tym bardziej, że były też wielokrotnie ekranizowane, tak do dalszych losów wróciłam z miłą chęcią, nadal odnajdując w nich ten sam temperament i humor nieco już ponad dwudziestoletniej dziewczyny.

"Anne z Szumiących Wierzb" nie jest tylko dalszymi przygodami dziewczyny, to również celnie uchwycony obraz małej społeczności Summerside początku wieku, wraz z dobrze scharakteryzowanymi ludzkimi zaletami i przywarami. Chociażby ukrywające skrzętnie przed sobą swoje pasje zamieszkujące Szumiace Wierzby wdowy - ciotki Kate i Chatty, niezwykła wychowująca się bez rodziców mała dziewczynka Elizabeth czy zastępczyni Anne – samotna i nieco zdziwaczała Katherine. Na nie wszystkie i na jeszcze kilka postaci, między innymi za sprawą Anne, czekać będzie wielka przemiana. Na mnie natomiast czekał miły powrót do lat dzieciństwa.