Tam, gdzie kończy się świat. Opowieści z Papui-Nowej Gwinei recenzja

Paweł Zgrzebnicki wędruje tam współcześnie i opowieść etnograficzną łączy z relacją z podróży. Jego język jest wartki i ciekawy, a czyta się to, jakbyśmy jechali wraz z nim. Ciekawa jest też koncepcja ilustracji, bo nie zdjęcia, ale ryciny widnieją w książce.
Autorką wszystkich rysunków jest Aleksandra Dróżdż. Zdjęcie z okładki sfotografował autor.
Wydawałoby się, że co to za reportaż bez zdjęć! Ale nie, rysunki naprawdę oddają treść książki i współgrają z treścią. Pokazane są krajobrazy i miejsca, twarze i narzędzia. Jakieś takie klimatyczne są te ilustracje.
Tak jak powiedziałam, cechą książki jest połączenie opisu etnograficznego ze współczesną relacją z podróży. Autor opisuje warunki lotów i noclegów. Jedzenie i dostęp do bankomatów. Wszystko. Ponadto naprawdę zna się na tym co pragnie zobaczyć, czyli na kulturze plemion Papui-Nowej Gwinei.
Płynie więc do Łowców Głów i do plemienia Huli. Chciał jeszcze w jedno miejsce, ale poziom rzeki był zbyt niski. Z tego co, sobie przypominam, relacja Budrewicza sprzed pół wieku o Papui-Nowej Gwinei była inna. Budrewicz znalazł jeszcze tradycyjne plemiona. Zgrzebnicki widzi już zanik tradycyjnej kultury. Obiekty kultu są sprzedawane turystom, a pod palmą za chatą jest zasięg telefonu komórkowego. Jeszcze formy życia w zgodzie z naturą nie zanikły zupełnie, bo i krokodyle były, i chatki z bambusa i tradycyjne stroje, ale już na przykład znaczenie haka do zawieszenia głowy dla młodego pokolenia jest nieznane.
Coś jednak przetrwało z tradycji plemion, nawet w miastach. Jest to wojowniczość i tradycja wojenna, która z łowienia głów przerodziła się w napaść z maczetami na sąsiadów.
Wiedza autora, z którą pojechał tam, jest ogromna. Podaje nawet przepis na preparowanie głowy według tradycyjnych form papuańskich.
Ponownie, czytając reportaż z egzotycznych miejsc, spotykam się z ekspansją Chin i królowaniem chińskich inwestycji w najmniejszych zakątkach świata. Europejczyk naprawdę żyje z daleka od życia.
Podsumowując, książka jest godna polecenia, bo ciekawa i interesująco napisana. Czyta się ją jednym tchem.
Polecam.