Szkoła, miłość i inne diety recenzja

Książka opowiada historię Catherine Locke, siedemnastoletniej dziewczyny. Pewnego dnia na badawczym kole naukowym, dostają za zadanie przygotowanie prezentacji na konkurs związanej z wylosowanym zdjęciem. Konkurs jest obowiązkowy, a Cat chce pokonać swojego największego wroga, którym jest Mat. Głównej bohaterce natrafia się zdjęcie pokazujące ludzi pierwotnych. Postanawia przeprowadzić badania na samej sobie, pod kierunkiem, życia tak jak żyli ludzie pierworodni. Dzięki temu z nie najchudszej, nieatrakcyjnej dziewczyny, staje się szczupłą, piękną nastolatką, za którą oglądają się chłopacy. A to wszystko dzięki odrzuceniu ze swojego jadłospisu fastwoodów, i robienie sobie codziennie spacerów. Tylko już nie jest tak łatwo jej sobie poradzić ze sprawami sercowymi.

Nie wiedziałam szczerze mówiąc czego mam się po tej książce spodziewać, ale okazała się bardzo wciągająca. Jest to książka typowo dla nastolatki.

Postać Cat bardzo mnie zaciekawiła, z początku odniosłam wrażenie, że jest to zakompleksiona w końcu z powodu swojej tęższej budowy zrezygnowała, ze swojej pasji, z pływania. Pracuje, uczy się i jeszcze gotuje obiady rodzinie, jest bardzo zorganizowana na wszystko potrafi znaleźć czas. Postanawia przestać jeść batoniki, słodkości, pić colę, oglądać telewizję, słuchać muzyki i wiele, wiele innych, a wszystko dla konkursu, ale w końcu wychodzi jej to tylko na dobre. Nie dowiadujemy się od razu dlaczego Cat zerwała kontakty z Mattem, ze swoim najlepszym przyjacielem, z tego też powodu tak trudno mi się było od tej książki oderwać, ponieważ chciałam poznać prawdę. Jej najlepszą przyjaciółka jest Amanda, która była świadkiem sytuacji, w której Cat postanowiła zerwać kontakty z Mattem, lecz chociaż to zrobiła to i tak ciągle do niego coś czuła. Amanda uwielbia pisać wiersze i ma prawdziwy talent. Cat z Mattem przyjaźnili się przez wiele lat byli nie rozłączni, lecz tego co się stało, dowiadujemy się prawie na samym końcu.

Jest jedna rzecz, która mi się nie podoba, Peter jej młodszy brat, jest uczniem piątej klasy szkoły podstawowej, lecz przez autorkę jest tak opisywany jakby był uczniem trzeciej klasy, a nie piątej, tak samo jest z Mattem kiedy tłumaczy się przed Cat, mówił jej, że jak byli w pierwszej klasie gimnazjum to był dzieciakiem. Sama jestem uczennicą piątej klasy, a moi rówieśnicy nie zachowują się jak dzieci, ale może tak nas postrzegają dorośli. Jednak książka właśnie na tym traci jeden punkt, przynajmniej dla mnie.

Okładka bardzo mi się podoba, jest kolorowa i optymistyczna.

Książka pokazuje, że jeśli chcemy coś w sobie zmienić, to możemy to osiągnąć tylko musimy mieć w sobie wystarczającą ilość samozaparcia.

Wydaje się, że jest to powieść banalna i głupia, lecz tak wcale nie jest.