W kręgu zła recenzja

Z ogromną przyjemnością sięgnęłam po tę książkę, gdyż cenię sobie wartościową literaturę. Znam również styl pracy pani Doroty Kowalskiej; jej teksty były publikowane w ogólnodostępnej prasie, m.in. w ''Newsweeku''.

Autorka wykonała ogrom pracy, przygotowując tę antologię. Jest w niej wszystko, co powinno cechować dobrego dziennikarza: pragnienie poznania prawdy, wnikliwość, głód wiedzy.

W kręgu zła to porywający zbiór aż 43 reportaży powstałych w ciągu 24 lat. Ich lektura jest zatrważająca, skłaniająca do refleksji. Pejzaż Polski wyłaniający się z tej publikacji daje do myślenia. Publicystka przywołuje wiele zapomnianych spraw, jak np. działalność grupy komando eliminujących niewygodnych ludzi (z reguły duchownych). Ich działalność odbywała się za wiedzą i zgodą Departamentu V Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego (wyznaczonego do walki z Kościołem katolickim) i na polecenie dygnitarzy komunistycznych. Domniemywa się, że mogli to być więźniowie wypuszczani na weekend. Wówczas to miały miejsce zabójstwa księży: Niedzielaka i Suchowolca. Ale generalnie większość stanowili esbecy. Do tej ''jednostki'' dołączyła ponoć kobieta, potwierdza to relacja z 20 stycznia 1989 roku: [...] Kierowca miejskiego autobusu poczekał, aż pojazd opuszczą trzy osoby: dwaj mężczyźni i kobieta. Zwrócił uwagę, że jeden z mężczyzn wyróżniał się atletyczną budową ciała. Kobieta miała krótkie, jasne włosy.

Grupę ''D" utworzono 19 listopada 1973 roku, jej pierwszym szefem został Zenon Płatek, jeden z oskarżonych w procesie księdza Jerzego Popiełuszki. Miała charakter tajny, mało kto o niej wiedział; tylko ludzie z otoczenia szefa MSW zdawali sobie sprawę, co '' w trawie piszczy". Mordercy byli profesjonalnie przygotowani, znali karate, swoje zadania realizowali z wielką pieczołowitością i zaangażowaniem. Stosowali iście bolszewickie metody: pobicia, szantaże, pojenie alkoholem, prowokacje, preparowanie i podrzucanie kompromitujących materiałów. Liczyła około 30 osób. Ich aktywność wzmożona była jeszcze tuż przed Obradami Okrągłego Stołu.

Przeczytamy również o innych niewyjaśnionych zabójstwach, m.in. gen. Marka Papały czy Krzysztofa Olewnika.

Mianownikiem wspólnym wszystkich tych historii jest: cierpienie, bezradność, smutek, ból. Jedyne czego mi zabrakło, to choćby zdawkowego podsumowania, czy sprawiedliwość upomniała się o swoje.