Klątwa cierni recenzja

Kto nie kocha baśni? Można się zamknąć w jednej z nich, popłynąć z prądem i przenieść się do miejsca, o którym tylko marzymy. Połączenie kilku może być udane lub nie, prawda? Przesadzić można w każdą stronę.

Od samego początku historii jest wyczuwalny klimat typowy dla baśni. Nie da się przeoczyć typowego syndromu „kopciuszka” historia jest bardzo podobna do pewnego momentu. Świat wykreowany przez autorkę nie jest aż tak kolorowy, cudowny, a najgorszym koszmarem nie jest macocha tylko potwór. Krwawe opowieści, które mrożą żyły. Bestia, która porywa ludzi; przepowiednia, a przede wszystkim magia.

Historia opowiada o bliźniętach królewskich i dziewczynie, która znalazła się przez przypadek w nieodpowiednim miejscu i czasie. Czy aby na pewno jest to przypadek? Rozwinięcie historii w przestrzeni i poprowadzenie jej na różnych płaszczyznach dało nam dobry wgląd w charakter bohaterów. Natia z początku wydawała się tą najbardziej charakterystyczną postacią to z biegiem czasu miałam wrażenie, że się delikatnie zatarła, aby dać wydźwięk innym bohaterom. Jest to plusem i minusem jednocześnie. Wszystko zatacza piękne koło wokół siebie. Ukazuje charakter ludzki, wiarę w przekonanie, w ludzi, którym nie powinno się ufać. Intrygi, które są totalnym nieporozumieniem, a przy okazji bardzo podobało mi się to jak autorka podeszła do samotności, ukazała ją emocjonalnie i w tak prawdziwym świetle - dotknęło mnie to.

Nie do końca przekonuje mnie relacja romantyczna w tej historii – była zbyt płytka, może za bardzo bajkowa przez to totalnie nierzeczywista. Opierała się na niej historia, ale tak jakby jej nie było. Magia natomiast i jej kontrasty były ciekawe, trochę za mało szczegółów, ale ja po prostu kocham magię w każdej postaci, a najlepiej jakby jej było od groma. Uwielbiam, jak książka jest nią przesiąknięta tak, że ją czuć w powietrzu. Z drugiej strony tutaj fabuła musiałaby przy niej zejść na drugi plan. Co do niej jest na tyle ciekawa, żeby wciągnąć czytelnika i kiedy myślałam, że historia zmierza ku końcowi rozwijała się na nowo. Wiele wątków, zwrotów akcji, troszkę było miejscami za dużo stagnacji, która totalnie nic nie wnosiła do lektury bardziej ukazywała różnice pomiędzy bohaterami to nie była zła.

Książkę przeczytałam na przemian z wersją w audio w dwa dni. Jest lekką, przyjemną lekturą, która daję miłą odskocznię i zresetowanie mózgu. Nie jest wymagająca, a napisano ją w prostym języku. Jak potrzebujecie czegoś do odetchnięcia, a kochacie retellingi to jest lektura dla Was.