Bez nici Ariadny recenzja

"Nić Ariadny" znana jest wszystkim doskonale z mitologii greckiej. Ariadna podarowała Tezeuszowi kłębek nici, aby ten mógł wydostać się z labiryntu Minotaura. Jako związek frazeologiczny, oznacza rozwiązanie danego problemu, wskazówkę. Tytuł bardzo mocno nawiązuje do zawartej między okładkami treści. Jeśli głębiej się nad tym zastanowić, to pasuje wręcz idealnie.

Cztery krótkie historie, na pozór bardzo różne. Mają wspólny mianownik, jakim jest poszukiwanie rozwiązania do stawianych im przez życie problemów. Czym jest wolność dla więźnia, a czym dla nieszczęśnika tkwiącego w małżeństwie, dla którego on sam nie widzi przyszłości? Czym jest samotność, jeśli ciągle otaczają cię ludzie? Czym jest piekło, a gdzie zaczyna się wyzwolenia? Te i wiele innych pytań pojawiają się w głowach bohaterów. Każdy z nich znajduje się w innej sytuacji, więc każda odpowiedź powinna być inna. Filozoficzne rozważania bohaterów, towarzyszą im prawie na każdym kroku. Chcieliby zmienić swoje życie, jednak brakuje im na to odwagi, jest już za późno na cofnięcie podjętych decyzji, a może wprost przeciwnie, należy się odważyć i opowiedzieć o swoim lęku?

"Bez nici Ariadny" to intrygująca, ciekawa, pozwalająca momentami spojrzeć na swoje życiowe wybory i decyzje z zupełnie nowej perspektywy książka. Łączy w sobie wiele różnych postaw bohaterów, pokazując ich walkę z własnymi blokadami. Książkę czyta się dobrze i szybko, z rosnącym zainteresowaniem. Bohaterowie są złożonymi, ciekawymi postaciami. Każdy rozdział poprzedzony jest wierszami, cytatami. Autor w poszczególnych rozdziałach przytacza fragmenty Biblii, wierszy. Bardzo dużo rozmyślań bohaterów koncentruje się wokół Boga i spraw z nim związanych.

Książkę cechuje delikatny chaos, ciągła niepewność co do ciągle zmieniających się decyzji bohaterów, jednak skłania do refleksji, chwilowego zwolnienia codziennego biegu i złapania oddechu. Każdego z bohaterów Czytelnik poznaje tylko na chwilę. Pokazany zostaje tylko niewielki wycinek z jego życia, targających nim niepewności. Z jednej strony nie można ich poznać w znacznym stopniu, a z drugiej budzi to w Czytelniku pewien niedosyt.