Pudło. Opowieści z polskich więzień recenzja

Spodziewając się mrożących krew w żyłach opowieści żądny emocji czytelnik raczej tutaj nie znajdzie. Debiutująca autorka, której bliska osoba przepracowała wiele lat za murami więzienia w głównej mierze skupiła się na rozmowach z osadzonymi, rzadziej koncentrowała się na pracownikach SW. Poruszone tematy realiów życia więziennego, pokuty za czyny karalne, jako takiej resocjalizacji, która u jednych przynosi widoczne owoce a u innych spełza na niczym składają się na niezły, lecz nie porywający reportaż.

Nina Olszewska nie bez przeszkód, wielu próśb i pism kierowanych do poszczególnych placówek Służby Więziennej otrzymuje chwilę czasu, podczas której wytypowani przez pracowników - wychowawców, kierowników i psychologów - więźniowie mogą uchylić rąbka tajemnicy o codzienności w celi. Każdy rozmówca jest inny, jak i może pochwalić się skrajnie różnymi paragrafami, z powodu złamania których odsiaduje wyrok. Osadzeni opowiadają o wykonywanej pracy, wolnym czasie, schemacie dnia, trudach powrotu do codzienności po wyjściu z więzienia, tęsknocie i przebaczeniu rodziny. Mogłoby się więc wydawać, że to świetna pozycja, która pomaga zrozumieć realia życia więziennego. A jednak pojawia się drobne "ale"... Przede wszystkim brak jest informacji, z powodu jakich przestępstw obecne życie rozmówców autorki wygląda tak a nie inaczej. W mojej opinii reportaż zyskałby na wartości skupiając się na przekazie oszczędnym w poglądy polityczne. W głównej mierze jednak po przeczytaniu "Pudła" wyłonił mi się obraz dobrych, niewinnych ludzi, którzy za nie wiadomo do końca jaką karę muszą żyć z dala od swoich bliskich niejednokrotnie skarżąc się na warunki, w jakich przyszło im żyć. Nie zapominajmy, że ludzie ci popełnili czyny karalne, zostały im one bezsprzecznie udowodnione. Ludzie ci pozostawili poza murami nie tylko bliskich, ale ludzi pokrzywdzonych, których życie już nigdy nie będzie wyglądało tak samo. Po rozmowie ze znanymi mi osobiście pracowniami SW, jak i po lekturze reportażu "Gad" jedno jest pewne - Służba Więzienna to zarówno dla pracowników, jak i osadzonych wyrwa w życiorysie, po której nigdy później już nic nie będzie takie samo.