Recenzja książki Bezczelna

Kinga to "pyskata dziewucha", bezczelna buntowniczka. Mówi wszystko wprost, domaga się swoich praw i szacunku. Przyjmuje bezczelny wizerunek, odgradzając się nim od świata, który jej zdecydowanie nie rozumie. Staroświeccy rodzice, koszmarni i niesprawiedliwi nauczyciele, traumatyczne doświadczenia, poniżenie i ból. To wszystko składa się na to, że Kindze brak wiary w siebie. Jednak w jej życiu niepodziewanie pojawia się Marcel - tajemniczy, bezpośredni, władczy i zabójczo przystojny chłopak. Między bohaterami rodzi się chemia, która uświadamia Kindze jej pragnienia. Jak rozwinie się ta relacja? Jak nastoletnie przeżycia wpłyną na późniejsze relacje Kingi? Czy Kinga będzie umiała odnaleźć swoją prawdziwą naturę?

Czytając tę książkę czułam się tak, jakby Melisa Bel podrzuciła mi pod łóżko worek z emocjonalnymi potworami. Mamy tutaj niezrozumienie, ból, fascynację, przekraczanie barier i pokonywanie lęków, wpływ wychowania na relacje z ludźmi i postrzeganie swoich zachowań, presję otoczenia, zmaganie się z łatkami, które przypisuje się jednostce, toksyczne zachowania, przemianę, walkę wewnętrzną i odnajdywanie siebie. Przechodzimy przez trudne etapy w życiu Kingi tak, jakby były naszymi. To wszystko dzieje się w pierwszej części książki. Jest to część bardzo emocjonalna i autentyczna.

Druga część ma miejsce, gdy Kinga jest dorosła. Mimo zmian, jakie w niej zaszły, mimo czasu, jaki minął, Kinga wraca myślami do przeszłości i łapie się na tym, że wiele dawnych spraw dalej ją męczy.

W dedykacji autorka napisała, że ma nadzieję, że odnajdę w Bezczelnej cząstkę siebie. Odnalazłam. Nie przeczytałam tej książki. Ja ją... przeżyłam. W szczególności pierwszą część, bo w drugiej nie dostajemy zbyt wiele wrażeń. Bardziej mamy pokazane to, jak człowiek się zmienia, jak przeszłość wpływa na teraźniejszość. Ta część jest o wiele spokojniejsza i świetne jest to, że widzimy, co się dalej dzieje z bohaterką.

Książka kończy się tak, że nie obraziłabym się za następny tom w trybie natychmiastowym!