Bezdroża recenzja

„Jesteśmy tylko małymi trybikami w wielkiej machinie. Pewne rzeczy się dzieją, nieszczęścia się zdarzają, a ludzie są okrutni”.

Jest rok 1946, Anna i Kazimierz są małżeństwem, muszą opuścić Wilno. Pełni nadziei i optymizmu udają się do Gdańska. Na miejscu zastają przerażający obraz wojennych zniszczeń. Zajmują opuszczone przez Niemców mieszkanie i próbują rozpocząć nowe życie. Anna szybko znajduje pracę w sklepie, Kazimierz wykształcony, utalentowany muzyk początkowo gra do kotleta, niebawem dostaje posadę w orkiestrze, musi grać dla komunistów. Początkowo bardzo się mu to nie podoba, gdy zyskuje publiczność, staje mu się obojętne dla kogo gra. Między Anną a Kazimierzem dochodzi coraz częściej od ostrych kłótni lub wydłużających się cichych dni. Annie trudno jest się pogodzić z tym dla kogo gra jej mąż, nie potrafi zaakceptować nowej polskiej władzy. Coraz silniej wracają do niej bolesne wspomnienia. Jej codzienność bardzo się zmienia, gdy dostaje nietypową propozycję, ma uwodzić podejrzanych o kolaborację z komunistami mężczyzn, aby ich zdekonspirować. Staje się femme fatale, szybko odnajduje się w nowej roli. Zaczyna docierać do niej prawda o jej małżeństwie...

Nie jest to łatwa opowieść... Wielowymiarowa, wnikliwa perspektywa, ukazująca psychologiczne studium ludzkich zachowań w trudnych warunkach. Fabuła ciekawie poprowadzona ukazuje powojenne trudne czasy, pokomplikowane relacje międzyludzkie i przeżywane dramaty. Pani Ewa pisze z pasją, czuć zaangażowanie i wiedzę historyczną. Jest realnie, całość dokładnie przemyślana i dopracowana w każdym szczególe. Niepodważalnym atutem powieści są bohaterowie. Skomplikowane, autentyczne, rewelacyjnie wykreowane osobowości, wzbudzają w czytelniku wiele sprzecznych emocji. Nie wszystkich polubiłam, nie dało się. Cały czas miałam wrażenie, że razem z nimi przemierzałem ich kręte życiowe ścieżki. Anna jest bohaterką o bardzo skomplikowanej osobowości, nosi w sobie piętno wojny, nie potrafi przejść obojętnie obok niektórych ludzkich zachowań. Jest inteligentna, odważna, bywa pełna brawury, czasami próżna i egoistyczna. Z całego serca jej kibicowałam, miałam nadzieję, że znajdzie to, czego szuka i upragniony spokój.

Ludzkie życiowe zawirowania, na tle umiejętnie ukazanego tła historycznego. Powojenne lata, szara, komunistyczna rzeczywistość, ludzie „przy władzy” ich bezduszność i zakłamanie. Dzieciństwo, które ma wpływ na nasze dalsze życie. Powielanie, niejako wbrew sobie wzorców, jakie dają nam rodzice. Obojętność i chłód matki nie pozostaje bez wpływu na dorosłe życie. Przeżyte wojenne traumy, demony z przeszłości, mierzenie się z nimi, uwalniają chęć zemsty i wymierzenia kary. Miłość, a właściwie jej brak.

Fascynująca, mądra, nietuzinkowa, nieprzewidywalna, napisana z empatią opowieść. Daje do myślenia, zostanie we mnie na dłużej. Z całego serca polecam, czytajcie!