Bliźniaczka recenzja

Czy bliźniacza więź potrafi obrócić własne życie przeciw nam?

Po rozwodzie rodziców Ivy i Iris zamieszkują osobno, jednak kilka lat później w związku ze śmiertelnym wypadkiem matki, Iris wprowadza się do siostry i ojca. Całe dnie spędza w milczeniu, a w trudnym czasie siostra oferuje jej wsparcie. Ivy obiecuje Iris, że zawsze będą razem, ale właśnie wtedy zaczyna się robić dziwnie - Iris powoli przejmuje kontrolę nad życiem swojej bliźniaczki.

Natasha Preston znana jest chociażby ze swojej powieści "Uwięzione", a jej głównym znakiem rozpoznawczym są właśnie thrillery młodzieżowe. "Bliźniaczka" jest właśnie jednym z nich i bez wątpienia udanym.

Angielska pisarka nie zawiodła. Dzięki swojej umiejętności do tworzenia postaci z charakterem, przez prosty styl pisania, aż po wisienkę na torcie - oryginalny pomysł, stworzyła kolejną powieść, która wciska w fotel i nie pozwala się odłożyć aż do ostatniej strony. Nie sposób nie wspomnieć o tym, w jaki sposób Natasha Preston buduje klimat i jakie emocje wywołuje jej powieść. W trakcie czytania przechodzimy przez ciekawość, czy też niepokój. Jest to zdecydowanie jeden z atutów tej pisarki - w trakcie czytania, jej książki aż biją od emocji (do dzisiaj pamiętam to bicie serca i niespokojne wiercenie się, kiedy w "Skrzywdzonej" Scarlett i Noah uciekali).
Autorka w świetny sposób kreuje świat, do jakiego nas zaprasza. Fabuła trzyma się kupy, każdy wątek wprowadza nas w stan zamyślenia, próbujemy się dowiedzieć "dlaczego?". Książka nie jest banalna, a jeśli gdzieś wkradnie się coś, co można uznać za schematyczne, Natasha Preston daje znać o swoim poziomie zaskakując nas oryginalnymi pomysłami.
Nie można też powiedzieć złego słowa o bohaterach. Postacie bliźniaczek są właśnie takie jakie powinny być - odmienne. Wręcz odniosłam wrażenie, że w pewien sposób autorka stara się nam pokazać, że wszystkim (na ogół) wydaje się, że słowo "bliźniaki" odnosi się do stuprocentowego podobieństwa, ale na szczęście nie zrobiła wiernej kopi jednej z bohaterek. Ukazała nam tą samą twarz w postaci dobra i zła, a także jaką presję (?) wywoływano na Ivy ze względu na siostrę.
Na koniec szybkie słowo o zakończeniu. Patrząc na przywiązanie do postaci może nie jest takie o jakim myśleliśmy, ale patrząc na to z perspektywy głodnego czytelnika - to jest to! W dodatku można je potraktować jako swego rodzaju... Morał.

"Bliźniaczka" to zdecydowanie godna uwagi powieść, która na długo pozostaje w pamięci. Przełamuje nasze wyobrażenia o relacji bliźniaczego rodzeństwa i do końca wciąga w świat jednej wielkiej tajemnicy.