Kirke recenzja

„- Jesteś mądra - rzekł w końcu.
- Jeśli to prawda, to tylko dlatego, że setki razy zachowałam się jak głupiec.”

Kirke - bogini, córka Heliosa, nieśmiertelna, czarownica.
Kirke zawsze była za słaba, za mało piękna, za potulna do świata bogów. Więc, kiedy rozgniewała Zeusa, to właśnie ją Helios decyduje się ukarać najbardziej.
Kirke zostaje zesłana na bezludną wyspę do świata śmiertelnych, gdzie jedynym jej towarzyszem będzie samotność.
Kobieta będzie zmuszona nauczyć się samodzielności i odkryje w sobie nieznane wcześniej moce.

Czytam na okładce „jedna z najbardziej wyczekiwanych książek w 2018 roku”, „pierwsze miejsce na liście bestsellerów”, wciąż nie mogę się nadziwić dlaczego.

Zapowiadało się tak ciekawie: bogowie, ich wieczny gniew, moce, które nie śnią się zwykłym śmiertelnikom.
Niestety sama książka może kusić tylko pięknym opakowaniem.
Jedynie narracja była zaletą, napisana z punktu widzenia Kirke.
Możemy poznać jej myśli, uczucia jakie nią kierują, nie sposób jej nie oceniać.
Same przygody czarownicy z początku były ciekawsze, później każda strona owiewała nudą.

Jeśli interesuje Cię zielarstwo i magia, to myślę, że nie rozczarujesz się jej treścią.
Ja natomiast myślałam, że na pierwszym planie pojawią się mitologiczni bogowie, tymczasem z każdym rozdziałem zaczęłam nabierać przekonania, że są oni tylko tłem, ukazaniem się żałosności Kirke (ciągłe użalanie się nad sobą bohaterki).
Zakończenie przelało czarę goryczy, nie mam pojęcia jak można tak bezsensownie zakończyć powieść, która ciągnęła się jak tasiemiec.