Brudna gra recenzja

"Jeśli chcesz coś osiągnąć, to musisz o to walczyć. Jeśli chcesz coś mieć, musisz dojść do tego sama."

Kilka ostatnich wieczorów minęło mi na lekturze "Brudnej gry" Alicji Skirgajło. To moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki. Przyznam, że opis z okładki książki był tak kuszący, że nie mogłam odmówić sobie zapoznania się z tą historią.
Czy powieść spełniła moje oczekiwania?
Zachęcam do zapoznania się z opinią.

Kira Sadowska wiedzie spokojne, niczym niezmącone życie studentki akademii sztuk pięknych. Lada chwila ma odebrać dyplom i wspólnie z dwójką najbliższych przyjaciół wyruszyć w podróż do Paryża. Niestety, w ciągu jednej doby jej życie komplikuje się do tego stopnia, że wakacje okazują się niemożliwe do zrealizowania. Dziewczyna dowiaduje się o spadku po ojcu, z którym nie utrzymywała żadnego kontaktu, a do tego jej znajomi wycinają jej numer, który wszystko zmienia.
Czy Kira poradzi sobie w tej trudnej sytuacji?

Główna bohaterka od samego początku wzbudziła moją sympatię. To, w jaki sposób została potraktowana przez najbliższych przyjaciół momentalnie przełożyło się na współczucie względem Kiry. Bardzo mocno jej kibicowałam i gdy okazało się, że w towarzystwie kobiety pojawił się ktoś, kto jest jej przychylny, od razu ogromnie się ucieszyłam. Eryk, bo o nim mowa, z początku wydawał mi się godnym zaufania facetem. Jego szarmanckość i roztoczenie opieki nad Sadowską bardzo mnie ujęły. Niestety, z czasem na idealnej sylwetce mężczyzny zaczęły pojawiać się rysy.
Czyżby Kira ponownie wpakowała się w toksyczną relację?

"Brudna gra" to wybuchowa mieszanka kilku gatunków literackich, z których każdy daje się zauważyć na różnych etapach historii. W początkowych partiach tekstu autorka stawia na wątek obyczajowy i romans z domieszką erotyki, która później zostaje zaakcentowana zdecydowanie mocniej. W miarę rozwoju akcji na prowadzenie wychodzi wątek sensacyjny. Jego punkt kulminacyjny obserwujemy w końcowych fragmentach powieści. Tak, muszę przyznać, że sam finał dostarczył mi mnóstwa emocji: zdumiał i wzbudził pragnienie natychmiastowego poznania kontynuacji tej historii, co niestety, jest w tej chwili niewykonalne.

Mam trochę wrażenie, że ta powieść jest nierówna: w przeważającej mierze czyta się ją bardzo dobrze, jednak są pewne momenty, do których mam niewielkie zastrzeżenia, jak chociażby pojawianie się pewnych zdarzeń fabularnych, mimo braku jakichkolwiek pzesłanek ku temu. Ale może to tylko takie moje subiektywne odczucie?
Warto jednak popracować nad warstwą językową, gdyż natrafiłam w tekście na kilka powtórzeń, których z powodzeniem można byłoby uniknąć.

Podsumowując, bardzo miło spędziłam czas na lekturze tej powieści i z niecierpliwością będę wyglądać kontynuacji tej historii. Myślę, że druga część będzie zdecydowanie bardziej dynamiczna.

Moja ocena 7,5/10