Recenzja książki Dziękuję i zapraszam ponownie

"Dziękuję i zapraszam ponownie" przyciągnęła mnie okładką i opisem. Są takie książki, w których już po pierwszych zdaniach wiesz, że to będzie dobra lektura. W tym przypadku miałam wręcz przeciwnie, po pierwszych 3 stronach stwierdziłam, że to nie będzie nic ciekawego. Na szczęście się pomyliłam :)
Jedną z przyczyn tego stwierdzenia był strasznie dziwny sposób narracji. W sumie można powiedzieć, że historię opowiada nam stalker :P Początkowo jest to nieco dziwne w odbiorze, jednak z czasem przyzwyczajamy się do tego. 
Książka jest króciutka, ma zaledwie 205 stron. W pewnym sensie można powiedzieć, że jest to trochę taka historia o niczym. To tak jakby każdy z nas, Ty czy ja, napisał książkę o swojej codzienności. Ale, no właśnie, przecież tak właśnie często wygląda życie. Ula jest singielką, pracuje w markecie, chociaż jej miłością jest historia sztuki. Często spotyka się z przyjaciółką i bardzo lubi jedzenie ;) I może rzeczywiście nie jest to jakaś zachwycająca powieść, czyta się jednak nadzwyczaj lekko i szybko, to dosłownie książka na jeden wieczór! Powoduje też uśmiech na twarzy. Taki szczery uśmiech. Jest zabawna, pozytywna, nawet jeśli życie bohaterki nie jest super szczęśliwe. 
Autorka sporo treści poświęca na pracę Uli w markecie, ale szczerze mówiąc, podoba mi się to. Poruszony jest m.in. temat klientów. Klient nasz Pan... Totalny brak szacunku człowieka dla drugiej osoby, dla jego czasu, jego pracy. Chciałabym, żeby ludzie, którzy postępują w ten sposób, przeczytali o tym, jak pracownicy znajdują sukienki w zamrażarkach i żeby dotarło coś do ich głów, naprawdę! Chciałabym, żeby ludzie zaczęli się szanować, a nie tylko wymagać...