Chłopiec z lodu recenzja

Robert Warren, główny bohater książki autorstwa Guido Sgardoli jest profesorem fizyki, prowadzi badania naukowe, poświęca im życie. W chwili gdy go poznajemy przebywa na Grenlandii na Mestersvig Island w laboratorium tam się znajdującym, razem ze swoim towarzyszem Alexem.
"Lód okazał się substancją żywią i zmienną. Jego pusta przestrzeń była miejscem oczekiwania na wypełnienie, a jego cisza - pudłem rezonansowym wzmacniającym dźwięki, myśli i tęsknoty."
Z jednej strony jest zajęty badaniami, z drugiej zaś w jego głowie rodzą się myśli o odejściu z tego świata. Po porażce w małżeństwie i śmierci syna a także świadomości, że ma swój wkład w skonstruowaniu bomby atomowej chce ze sobą skończyć. Pewnego dnia wychodzi ze stacji badawczej, w której się znajduje i zmierza ku lodom oceanu. Mało brakuje od tego by nie żył ale gdy tak idzie dostrzega dziwne odbicie w lodzie, promień słońca, który z czasem staje się dla niego promieniem nadziei. W lodowej skorupie odnajduje uwięzione ciało chłopca. Po przeniesieniu go do szpitala i rozmarznięciu się ciała, dzieje się coś czego nauka nie potrafi wytłumaczyć. Chłopiec żyje.
Okazuje się, że dzięki niemu Warren będzie walczył. O przetrwanie chłopca a zarazem i swoje. I nie chodzi tu o przetrwanie na Grenlandii np. z powodu surowych warunków. Musi walczyć o życie chłopca i chronić go przed ludźmi, którzy chcą przeprowadzić na nim eksperyment.
Na szczęście znajduje pomoc u przyjaciółki swojej żony. I ratuje chłopca ale ta historia kończy się zupełnie zaskakująco.
Wzruszająca opowieść o tym, że nawet kiedy jest już bardzo źle może wydarzyć się coś co zmieni nasze życie i da nadzieję. Każdego dnia dostajemy jakiś dar. Trzeba go tylko umieć rozpoznać, zauważyć ten promyczek, jak Robert zobaczył światło na lodzie. Polecam!
”Jim był czymś, co należało do niego.
Jim był jego drugą szansą.
Nie zawsze można mieć drugą szansę w życiu.
Teraz wiedział, co zrobić z czasem, jaki mu pozostał, ze straconymi okazjami.
Wyobrażenie sobie tego mogło być dobrym początkiem. Jego umysł był przepełniony światłem. Światłem i czystym powietrzem.”