System Victorii recenzja

David Kolski nigdy nie śpi z tą samą kobietą dwa razy - z wyjątkiem oczywiście swojej żony. Nagle spotyka Victorię. Szefową HR w firmie międzynarodowej. W trakcie dnia kobieta jest bezwzględną przełożoną, pracującą w tempie błyskawicy i z ogromną wydajnością. W nocy lubi dobre wino, luksusowe pokoje hotelowe i zatraca się w swoich seksualnych fantazjach. David już wkrótce staje się od niej uzależniony. Pod ogromną presją w pracy, nadzorując budowę najwyższego budynku w Paryżu w warunkach zbliżonych do niemożliwych, dostaje nowych sił. Pracuje ciężej, szybciej i lepiej, a potem ucieka, aby poddać się najbardziej intensywnej namiętności seksualnej, jaką kiedykolwiek doświadczył. Czy kobieta jest z nim do końca szczera? Czy jest jego przyjacielem? Kim są dwaj mężczyźni jadący zawsze kilka samochodów za nim?

David, narrator tej książki, jest kierownikiem budowy w firmie budowlanej, nadzoruje budowę najwyższego budynku w Paryżu. To lewicowy liberał, marzyciel, idealista. Nasz bohater jest zmieszany, zdezorientowany, wstrząśnięty bezwzględnością firmy, w której pracuje Victoria i zaniepokojony jej postawą. Zaś Victoria jest na wskroś kapitalistyczna. Oboje ciężko pracują, ale tylko ona ma możliwość cieszenia się urokami kapitalistycznych elit, on natomiast jest rozdarty pomiędzy swoimi wzniosłymi ideałami a ogarniającą go obsesją na tle tej kobiety. Obnażył swoje uczucia a ona pozostaje zagadką do samego końca.

Skomplikowana, przekonująca, ambitnie skonstruowana, zmysłowa opowieść o opętaniu. To połączenie erotyki, thrillera i powieści społecznej. Wielowarstwowy "System Victorii" to także powieść przesycona polityką w starym francuskim stylu. Intrygująca. Poprzez przekonujący, niepokojący portret pozamałżeńskiego romansu ukazuje krytykę współczesnego społeczeństwa. Przedstawia taniec pomiędzy przeciwieństwami we francuskim życiu politycznym. To alegoria kultywująca tradycje Sartre'a i Camusa. Można ją również postrzegać jako stylowy, ultranowoczesny wywód na temat zachodniego systemu kapitalistycznego. Jest jak lustro, które odbija nasze zglobalizowane, kapitalistyczne społeczeństwo, a meandry narracji tworzą olśniewającą grę refleksji i zmuszają czytelnika do głębszych przemyśleń. Chciałabym ją zaproponować tym, którzy interesują się współczesną literaturą francuską.


Eric Reinhardt (rocznik 1965) jest jednym z tych, który zadaje kłam sztampowości. Jest jedną ze wschodzących gwiazd literatury francuskiej. Jest autorem pięciu powieści, a także niezależnym wydawcą książek artystycznych. Mieszka i pracuje w Paryżu. "System Victorii" został opublikowana w języku francuskim w 2011 roku i był nominowany do Prix Goncourt, Prix Renaudot i Grand Prix du Roman de l'Académie Française. Jest to pierwsza powieść Éric Reinhadta, która została przetłumaczona na język angielski. Wizjoner analizy globalnego kapitalizmu, który przedstawił swoje poglądy wcześniej w "Cendrillon" wzmocnił je w "Systemie Victorii" - erotycznej powieści, która jest surowa i brutalna.