Opowieść starego lustra recenzja

Twórczość Doroty Gąsiorowskiej poznałam przy okazji cyklu „Dni mocy” i zakochałam się w niej. Pierwszy raz miałam za to okazję przeczytać powieść świąteczną w wykonaniu autorki i jestem totalnie oczarowana. Przede wszystkim klimatem. Autorka zabiera czytelnika do Krakowa, do Krakowa z duszą, w którym wspaniały klimat tworzą stare kamienice otulone śniegiem i zaśnieżone wąskie uliczki. Do Krakowa bez zgiełku i świątecznego pośpiechu. Ale też do wyjątkowego XIX – wiecznego krakowskiego dworku w zimowej scenerii. Dzięki podróżom głównej bohaterki czytelnik ma okazję poznać świąteczne zwyczaje tamtego okresu, zobaczyć co jedzono, jak świętowano Boże Narodzenie. Ale też poznać trochę Kraków i jego okolice z tego okresu.

Lustro, które Alicja otrzymuje w prezencie od starego pana Teodora okazuje się być bramą, która przenosi dziewczynę do XIX -wiecznego dworku rodu Wilkanowskich, mieszkańców podkrakowskich Brzezian. W tym miejscu Alicja jest sobą, ale pełni inną rolę. Jest guwernantką Adeli i Elizy Wilkanowskich. W pierwszej chwili dziewczyna przeżywa szok, co jest całkowicie zrozumiałe, biorąc pod uwagę fakt, że spotkało ją coś tak niesamowitego. Później próbuje odnaleźć się w swoim nowym wcieleniu, poznaje mieszkańców rezydencji i razem z nimi przygotowuje się do Świąt. Dlaczego Alicja przenosi się w przeszłość i jakie ma do wykonania zadanie, dowiecie się z powieści. Warto po nią sięgnąć, bo to świąteczna powieść inna niż wszystkie. Autorka miała świetny pomysł, aby połączyć w tej powieści wątki z przeszłości i teraźniejszości i w pewien sposób spleść losy wszystkich bohaterów. Udało się. Dzięki temu powstała urokliwa, tchnąca magią świątecznego czasu opowieść, w której nie zabrakło licznych rodzinnych tajemnic i skomplikowanych relacji między jej członkami.

Akcja powieści nie jest zbyt dynamiczna, ale mimo to zachłannie śledzi się losy bohaterów, a przede wszystkim podróże Alicji w czasie, dzięki którym nie tylko powoli prostują się losy rodziny Wilkanowskich, ale też pod wpływem tej rodziny zmienia się główna bohaterka. Bohaterowie są dobrze wykreowani. Są barwni i autentyczni. Mają swoje przemyślenia i rozterki. Wypadają wiarygodnie. Styl powieści jest bardzo przystępny, dla każdego. Do tego ujmujący i całkowicie pozbawiony wulgaryzmów. Mimo spokojniejszej akcji, autorka nie pozwala się czytelnikowi nudzić, serwując mu mnóstwo rodzinnych sekretów i zagadkę do rozwiązania. Emocji w tej pozycji również nie brakuje, jednak najmocniejszą jej stroną jest wyjątkowy, magiczny wręcz klimat, dzięki któremu chce się tę lekturę smakować jak najdłużej.

Jeśli lubicie powieści z motywem podroży w czasie, „Opowieść starego lustra” powinna Wam się spodobać. To niebanalna, wciągająca i niezwykle klimatyczna świąteczna opowieść z intrygującymi bohaterami i rodzinnymi tajemnicami, które czekają na odkrycie. Serdecznie polecam!