Głębia recenzja




Lipiec 1997 roku był szczególnym okresem, który z pewnością wielu z nas kojarzy ze względu na obfite opady deszczu nie tylko w zachodniej Polsce, ale też w Czechach, we wschodniej części Niemiec, północno-zachodniej Słowacji oraz wschodniej Austrii. Ogrom zalanego obszaru i ilości wody, jaka przetoczyła się przez te rejony dało nazwę temu wydarzeniu jako Powodzi Tysiąclecia. W tym roku minęło 25 lat od tamtej tragedii. Portal Tvn24 napisał: „Nic nie zwiastowało nadchodzącej klęski żywiołowej. To miało być ciepłe lato. Miało. Na początku lipca 1997 r. wielodniowe ulewne deszcze podniosły stan Odry i jej dorzeczy do poziomu nienotowanego nigdy w historii. Woda o 2-3 metry przekroczyła najwyższe notowane dotąd stany. Zawiodły prawie wszystkie urządzenia przeciwpowodziowe. Woda przerywała wały lub po prostu się przez nie przelewała.”

Ten fakt stał się dla pana Andrzeja Wardziaka tłem i inspiracją do napisania powieści „Głębia”, której akcja toczy się w podwarszawskich Łomiankach, więc nie dotyczy to zalanych terenów. Jednak pozwolił sobie nieco naciągnąć fakty na potrzeby wymyślonej przez siebie historii, gdyż zaznacza w przypisie, że nie jest to powieść historyczna, lecz swoista licentia poetica, która pozwala na pewne odstępstwa od rzeczywistych wydarzeń na potrzeby fabuły. I to udało mu się znakomicie, gdyż można było poczuć grozę sytuacji, zbliżającą się wodę, przygotowania do opanowania żywiołu.

Na takim tle, w obliczu zagrożenia obserwujemy losy Kamila, który pracuje w barze o nazwie TYKWA w Łomiankach. Mimo młodego wieku, ma już za sobą trudne doświadczenia. Najpierw stracił ojca, a dwa lata temu zaginęła jego ukochana siostra Agnieszka, która wyszła pewnego dnia wieczorem na spotkanie z przyjaciółką Martą i już nigdy nie wróciła. Wszelki ślad po niej zaginął i nikt nie wie, nawet policja, co się z nią stało. Kamil nie może spać spokojnie, ma koszmary, które poznajemy zagłębiając się w lekturę i wciąż szuka rozwiązania tej zagadki. Bezskutecznie. W poszukiwaniu śladów pomaga mu jego dziewczyna, Aśka i przyjaciel, Kuba. W pewnym momencie zauważają, że Kuba dziwnie się zachowuje, coraz częściej wymyka się sam z domu, unika z nimi kontaktu i sprawia wrażenie, jakby coś przed nimi ukrywał.

Biorąc tę książkę z Klubu Recenzenta serwisu nakapanie.pl, spodziewałam się zupełnie czegoś innego. Blurb wydawał mi się zapowiedzią kryminału osadzonego w klimatach lat 90. XX wieku, z intrygującą zagadką. Jednak nie wszystko spełniło moje oczekiwania, gdyż od początku nie mogłam wczuć się w tę historię. Zwłaszcza ze zdaniem, że to opowieść, w której „tajemnica splata się z poświęceniem, a główny bohater odkrywa, że obsesyjne grzebanie w przeszłości może czasem mieć opłakane skutki",nie mogę całkowicie się zgodzić. Poza tym, elementem mylącym jest według mnie okładka, na której widać dorosłego mężczyznę, a przecież Kamil i jego przyjaciele zaczynają właśnie naukę w klasie maturalnej.

Fabuła z początku rozkręca się bardzo wolno pokazując życie Kamila, jego środowisko, znajomych oraz poczynania związane z badaniem sprawy swojej siostry i jego stan umysłu, sposób postrzegania tego, co się wokół niego dzieje. Autor skutecznie buduje napięcie, tworzy ciężki klimat opisując niektóre miejsca, w które bohater udaje się buszując w terenie. Niepokój powodują też sny, wyszczególnione kursywą pokazujące, co męczy chłopaka. Wszystko więc wygląda jak kryminalny motyw, ale w pewnym momencie fabuła skręciła w jakieś dziwne, fantazyjne wytwory ocierające się o horror i elementy grozy. Powieść nie jest zła, a nawet bym powiedziała, że została dobrze napisana, gdyż całość pobrzmiewa tajemniczo i intrygująco, ale opisy tego, co działo się u Kamila poszły w kierunku, którego ja nie lubię. Wprawdzie wyjaśnienia w końcowym słowie autora nieco rozjaśniło sytuację, ale nie było to, czego się spodziewałam. Jest to zatem powieść nie dla każdego, gdyż zależy to od tego, co lubimy w tego rodzaju historiach i czego oczekujemy.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.