Recenzja książki Cierpienia Młodego Wertera

„Jestże aniołem? – Nie, tym mianem zowie pierwszy lepszy swą uwielbianą! Nie jestem jednak w stanie uzmysłowić ci inaczej jej doskonałości i nie mogę wyjaśnić, dlaczego jest doskonałą. Dosyć na tym, że wzięła w niewolę cały mój umysł.”



Johann Wolfgang Goethe to jeden z najbardziej popularnych poetów ery romantyzmu. Kiedy nieszczęśliwie zakochał się w pięknej Katarzynie, stworzył opowieść o własnym życiu, zmieniając jedynie nazwiska bohaterów. Popadł w depresję, do tego jego przyjaciel popełnił samobójstwo w wyniku nieodwzajemnionej miłości. Całe swoje cierpienie przelał na papier, tworząc powieść epistolarną Cierpienia Młodego Wertera.

Zawiera ona listy pisane przez autora do swojego przyjaciela, Wilhelma. Dzięki temu, możemy wczuć się w historię i mieć wrażenie, że bohater zwraca się do nas osobiście.

Historia podzielona jest na 3 części. W pierwszej, nasz główny bohater opowiada o swoim doczesnym życiu, a także spotyka Lotę, piękną panią, o której względy zacięcie walczy. Ta jednak przeznaczona jest już Albertowi, którego zresztą kocha. Druga część to momenty w życiu Wertera, gdy dowiaduje się o zamążpójściu swojej ukochanej. Zaczyna popadać w obłęd. Trzecią i ostatnią częścią jest nota od wydawcy. Przybliża nam on dalszy losy mężczyzny, który jest zbyt słaby i załamany, by móc pisać listy. W końcu dochodzi do tragedii.

Tytułowy Werter jest odzwierciedleniem samego autora. Wyjątkowo nadwrażliwy, a dla miłości gotów jest do niewiarygodnych poświęceń. Świat wygląda inaczej, niż sobie to wyobraża – uważa bowiem, że nikt na świecie nie jest godzien, nie jest sprawiedliwy, sam podświadomie szuka cierpienia, które ostatecznie przejmuje kontrolę nad człowiekiem.

Dzięki kilku cechom, możemy stworzyć nową postać odznaczającą się tzw. Werteryzmem. Kultywuje naturę i przyrodę a także miłość, którą ceni nad życie. Wciąż szuka pretekstów do zmuszania się, by cierpieć. W pewnym momencie zaczyna wariować.

Gdyby głębiej poznać Goetha, nie znalazłoby się specjalnie dużo różnić między nim a Werterem. Lektura ta pozwoli nam dostrzec, czym różni się prawdziwy romantyk od dzisiejszego człowieka, oraz do czego może doprowadzić nas nieszczęśliwa miłość.



„Jakże jest naiwna przy całym swym rozumie, jakże dobra, mimo stałości charakteru, jakże spokojna jest jej dusza, mimo ożywienia i ustawicznej ruchliwości!”