I odpuść nam nasze… recenzja

"Opowieść o tym, jak miłość może doprowadzić do zbrodni, jak silne mogą być emocje i do czego może się posunąć zraniony człowiek"

Takie słowa spotykamy na okładce książki. Czytałam ten tytuł w porzednim wydaniu. Czy przy ponownym zetknięciu sie z tą ksiażką mój odbiór był inny? Może bardziej złożony, ciut dojrzalszy i mniej bolący...Coż , muszę się przyznać, że Andrzej Zaucha to jeden z moich ulubionych twórców estrady. Specjalnie używam tego określenia, bo nie pasuje mi niajk słowo - piosenkarz.
To o jego śmierci opowiada w tej ksiażce Janusz Leon Wiśniewski. Ten tytuł powstał po spotkaniu autora z zabójcą Andrzeja Zauchy i jego wybranki Zuzanny. Kobieta była żoną zabójcy. Zabójca to Francuz : Yves Goulais.
Autor takpisze o książce:

Historia wydarzyła się w 1991 r. w moim ukochanny mieście - Krakowie, na tyłach teatru STU. Tuż po spektaklu "Pan Twardowski", w którym grał Zaucha. Zbrodnia doskonała. Rozpalała emocje przez wiele miesięcy. A w ksiażce...
Cóż, przyznaję, czegoś mi zabrakło. Zastaniam się konktretnie - czego. Może oddania gniewu, żądzy i pragnienia zemsty? Tak, na pewno tak. A może, akurat w przypadku tego tytułu, denerwował mnie styl p. Wiśniewskiego. Zbyt rozwlekły, jak na taka historię... Pewnie też.
Wiem, emocje to trudny, żeby nie powiedzieć jeden z najtrudniejszych, tematów do opowiedzenia. Tutaj mamy do czynienia z zemstą, zazdością i zbrodnią.To bardzo złożone uczucia. Różnorodne doznania. Momentami wręcz nikczemne. Podczas czytania odniosłam wrażenie, że autor w wielu sytuacjach"uczłowiecza" zabójcę, m.in. podkreślając zranioną dumę zabójcy.
Czytamy o obsesji ciągłego myślenia o kochankach i o zdradzie żoony.
Kiedy na parkingu Zuzanna zagrodziła zabójcy drogę i zapytała :

Yves ją odepchnął. Gdy Zaucha był, może ze trzy metry od zabójcy - strzelił cztery razy. A potem jeszcze pięćr razy do kochanków leżących obok siebie, na ziemi. Dokonał egzekucji, a potem pojechał na komisariat i oddał się w ręce policjii. Człowiek zaguiony psychicznie - morderca.

Na minus zapisuję także, zbyt dużo, moim zdaniem, historii i opowieści więźnia Yvesa i jego współwięźniów. Nie zainteresował mnie też obraz naszego kraju, końcówki lat 80tych XX w., widziany oczami obcokrajowca.
Podsumowując, być może za dużo sobie wyobrażałam, wracając do tej historii.

Decyzję o lekturze, podejmijcie sami.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl